RTÜK’ün, farklı dil ve lehçelerde televizyon ve radyo yayınlara izin verdi. Peki Türkiye’de gündelik yaşamda kaç farklı dilin konuşuluyor? İşte Türkiye'nin dil haritası:

Demokratik açılım çerçevesinde RTÜK’ün, farklı dil ve lehçelerde televizyon ve radyo yayınlara izin vermesi, Türkiye’de gündelik yaşamda kaç farklı dilin konuşulduğu sorusunu da gündeme taşıdı.

Başta Türk Dil Kurumu olmak üzere, Türkiye’deki dil haritası hakkında net bir rakam verilmese de, Türkiye'de 3'ü azınlık (Ermenice, Rumca, Modern İbranice) olmak üzere müstakil olarak 28 kadar dil konuşuluyor.

Radyo ve Televizyon Üst Kurulu’nun “Türk Vatandaşlarının Günlük Yaşamlarında Geleneksel Olarak Kullandıkları Farklı Dil ve Lehçelerde Yapılacak Radyo ve Televizyon Yayınları Hakkında Yönetmeliği”ne göre, Türkiye’de konuşulan farklı dil ve lehçelerde televizyon ve radyo yayınları yapılabilecek. RTÜK’ün söz konusu kararının ardından Türkiye’de gündelik yaşamda resmi olarak kaç farklı dilin konuşulduğu da merak konusu oldu.

ANKA’nın edindiği bilgilere göre, Türkiye’deki dil haritası hakkında resmi kurumların elinde net bir rakam bulunmuyor. Ancak dilbilim uzmanları, Türkiye'de 3'ü azınlık (Ermenice, Rumca, Modern İbranice) olmak üzere müstakil dil olarak en azından 28 kadar dil konuşulduğunu bildiriyor. Azınlık dilleri dışındaki Kürtçe, Arapça, Gürcüce ile Lazca, Abaza gibi Kafkas diller yerel diller sınıfına girerken, Boşnakça, Kazakça gibi diğer diller ise toplu göçler sonucunda Türkiye'de konuşulan diller arasında yer alıyor. Bu da Türkiye’de en azından 28 farklı dilde televizyon ve radyo yayını yapılabileceği anlamına geliyor.

İşte o diller ve sık konuşulduğu bölgeler:

“Abazaca (Sakarya, Düzce); Abhazca (Sakarya, Düzce); Adigece (Sakarya, Düzce, Kahramanmaraş, Kayseri, Çorum, Tokat); Arapça (Hatay, Adana, Mersin, Mardin, Siirt, Şırnak, Gaziantep, Batman, Diyarbakır, Şanlıurfa); Arnavutça (İstanbul, Bursa, Kırklareli, İzmir); Avarca (Sivas, Tokat, Kahramanmaraş); Azerice (Bayburt, Kars, Iğdır); Boşnakça (İstanbul, Adapazarı, İzmir, Manisa, Bursa); Pomakça (Çanakkale, Gönen-Erdek, Edirne, Kırklareli muhacirlerince); Çingene dili (Batı Türkiye-Edirne, Tekirdağ, İstanbul); Ermenice (İstanbul, Hatay, Sivas, Malatya, Diyarbakır , Batman); Gürcüce (Artvin, Bursa, Samsun, Ordu, Rize); Hemşince (Artvin, Rize); Kabardeyce (Kayseri, Kahramanmaraş); Kazakça (Manisa İlinde Salihli, İstanbul ve Kayseri); Kırgızca (Van ve Kars, Muğla); Kırım Tatarcası (Ankara-Polatlı ilçesi Karakuyu köyü-Bursa); Kürtçe (Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu); Yahudi İspanyolcası (İstanbul); Lazca (Artvin, Rize, Sakarya, Düzce, Kocaeli, Yalova, Bursa); Osetçe (Tokat, Yozgat, Erzurum, Kars, Bitlis, Muğla, Antalya); Özbekçe (Hatay, Gaziantep, Şanlıurfa); Pontusça - Trabzon Rumcası (Trabzon); Yunanca (İstanbul, Çanakkale, Trabzon, Bursa, İzmir, Hatay); Süryanice (İstanbul, Mardin, Şırnak); Türkmence (Tokat); Uygurca (Kayseri, Nevşehir); Zazaca (Erzincan, Tunceli, Elazığ, Malatya, Batman).”
Timetürk