Vakitsiz bir uykuya çekilir tarihin
Yılkıya vurulan bir at gibi şimdi
Artık ne şefkati içtiğin sevgili
Ne de coşkuyla atladığın o mevsim
Vakitsiz öldü gençliğin
Vakitsiz
Değil mi ki kendinden ibaret olmuş
Ve yalnızlığı bulmuş kaderin
O halde var yürü
Parçalarını topla bir bir
Akmayan yol çeşmelerine sular getir
Dökülmüşlüğünü al yollarından şehrin
Bir avuç tuz yaralarına
Bağrına
İhtiyar vefalı bir taş
Ve kalemde kurşun
Ve el tetikte olsun
Olur ya
Yeniden başlamak
Tarihi yeniden
Yazıp yok etmek için