Vakt’erişti, mevzileri boşaltın.

Vakt’erişti, mevzileri boşaltın.

Hüseyin Karaca'nın şiiri...

 

I.

Sözü geç
Anlamı yok say
Say ki kurşuna dizildi tüm kelimeler
Kulaklar karadelik
gibi yutuyor sesleri

Artık sen de
al sapanı eline
Söz bitince
kavga kalır geriye

- kavga
sözün bittiği yerde
düşün bittiği yerde
geçerek geçmesi gibi etin tırnağa
göğüs kafesimize,
soluduğumuz şeyde
yiyip içtiğimizde
her yerde ve her şeyde –


II.

Bu havayı soluyun
Genişlesin içiniz
Göğüs kafesiniz gökkafes kadar
büyüsün ve alsın içine evreni
Bu hava
- derin bir nefes alıp
içinizde tuttuğunuz hırs gibi -
solgun günlerin cilası olmaya aday
eylem yanlarımızın bileytaşı
‘bizler su altındaydık nefessiz kaldık
işte o nefeslerin acısını çıkardık’
dercesine
ilaç niyetine
 şifa niyetine
  hayat niyetine
doldursun içimizi

Güneş indi
Karanlık yeni bir güne gebe şimdi
Karanlık güneşi saklıyor
besleyip büyütüyor güneşi
Yeniden sunmak için

Vakt’erişti, mevzileri boşaltın.