Zaman teknik düzlemde doğrusal aksa da medeniyet bağlamında dairesel akar.
Gelişim ve dönüşüm anlarında ise girdap gibi akar. Yahudilerin üç bin sene önce kaybettikleri devleti üç bin sene sonra kurmaları bu girdabın sonucudur. Girdabın dibinde binlerce sene döndürülen değerler kendi kalmayı başarırsa bir gün girdabın üstüne çıkarak görünür ve etkin konuma gelir.

Dan Brown'un son kitabının arka kapağında buna temas etmiş. Her şey 
değişecek derken kahinlik yapıyor.
Bugünün müslümanı çaresiz midir? Eziklik böyle gidip duracak mı? Yahudi-Amerikan-İngiliz üçlüsü Müslümanlığı bitirebilir mi? 1894'te Kuran'ı Avam Kamarası'nda sallayarak “Müslümanları bu kitaptan soğutmalıyız” diyen Mr. Gladiston'un hedefi gerçekleşmek üzere mi? Böyle bir şey olabilirlik dünyasında tasavvur edilebilir mi?

İnsanı özellikle dinini yaşayabilen mümini çaresiz bırakır mı Allah? İnsanları peygambersiz, kitapsız, korunmuş hak dinden uzak bırakmayan Allah müttaki olabilmeyi başaran kulunu ye's içinde bırakır mı? Cahili Arap döneminde pek çok insan iyiliğe, güzelliğe, hakka aç, susuz ve umutsuzdu. Hanefi olarak yaşayanlar çok azdı. Zalimler de pek azgın ve güçlüydü. Zamanın zalim ve güçlü kralı, "Kabe’ye sahip olsam kim engel olabilir ki?" diyordu. Fil mamutun önünde kimse duramazdı. Mamut bugün nükleer güce denk düşünülebilir...

Ufuklarda en ufak ümit parıltısı görülmezken; en kötüsü kafa karıştırıcı karamsarlar içlerinde propagandacı gibi çalışıyordu. Vahiy indi peygamber gönderildi. Mekke dönemi derken Medine medeniyeti kuruldu. Gele gele 13. yüzyılda iç fitneler fesatlar bidatlar dış güçleri sanki çağırdı. Batıdan haçlılar doğudan Cengiz sürüleri yine çoklarına bitti dedirtti ama bitmedi. Anadolu'da Kılıçaslan, Filistin'de Selahaddin zaman girdabından üste fırlayıp hükmettiler ve kazandılar. Cengizgilleri ve Rişargilleri potada eritenler ise Mevlana ve İmam Gazaliler oldu. Böylece silahlı cihad silahsız cihadla kemale erdi. 19.yüzyılda yine bittik derken Mevlana Halid hem müceddid hem mücahid olarak sahaya indi. İmanları yenilerken bid'atları temizleyip Rus deccallerine kök söktürdü. Karamsar, üstelik Müslümanım diyen propagandacılara inat; ufuklar yine aydınlandı hak yine galip geldi.

Karamsar kahinler yine yanıldı, yine yenildi ama bu gerçekler yine unutuldu. İnsan unutmaya doymaz bir varlıktı çünkü. Onlar kainat sisteminin kendi ‘sallamalarına’ göre döndüğünü sanırdı. Kendini unutan unutkanları öyle inandırırlardı. Her toplumsal gelişme sebeplerle mutlaka bağlıydı güya. Şöyle olması için şöyle şöyle olması kaçınılmazdı. O malumatçı bilimci kahinler pek yalancı ama gösterişçi satıcıydı sadece. Boncukçu baloncu, Müslümanlar da alıcı. Çünkü mücevher ve elmastan soğumuş, daha doğrusu değerini bilememişlerdi. Çünkü değer bilmekte bir emek çaba ve aklı selim feraset, basiret işiydi. O da ahir zaman hazırcı müsliminde azdan azdı. Rahmet-zahmet dengesini, çalıştığı kadar sahip olmayı unutmuştu. Hazıra tutkulu yapılmış, haramlı parayı basınca her şeye sahip olduğunu zannetmiş, elin ürettiği arabalarla bozkırda at sürer gibi araba sürüyordu. Dokuduğu yün çorabı atıp, yaban fabrika ürünü naylon çoraba müptela olmuştu. Çünkü kalpten arzulamıştı ve çakmalara tiryaki olmuştu.

20. yüzyılın başında yine ümitler söndü ortalığı deccal ve süfyanlar kapladı. Veda hutbesinde vurgulanan o şer odaklarına karşı Allah'a sığınma unutuldu. Veda hutbesi sansürlendi ve evlere öyle asıldı. Deccal-Süfyan yoktu; Mesih İsa, Mehdi ve Müceddid de olamazdı! Cengizgil ve Rişargil de olmamıştı! Hafızasızlar yine yutmuştu, hafıza katilleri yine anlık kazandılar. Çağın devrim liderleri vardı Mao, Lenin, Smith, Kemal, Putin, Trump ama dini liderler manevi önderler olmamıştı (!) Mesela Hz. Ali asırların dini lideri imamı değil miydi? İmam Azam halen yaşamıyor muydu? İmam Maturidi, İmam Eşari, İmam Şafi milyarın üstündeki mümini en derinden gecesi gündüzüyle yönlendirmiyor muydu?

"Yok canım bunlar geçmişti artık o zamanlar geride kaldı" diyordu mealci, cerbezeci, inatçı, prof ve hoca. Öyleyse niye Aristo, Eflatun, Sokrat, Konfüçyüs balları damlıyor ağzından gavurca bilen satıcı hoca. Tv’leri parselledin çünkü müşteri bol, Müslüman boncuk balon cinsi malumata vurgun. Zahmetsiz gayretsiz besleniyor. Hormonlu, ilaçlı gıdalara da alışkın o Müslüman. Birbirine paralel ve mantık kökü aynı.

20.yüzyılda devrimci deccal ve süfyanlar ortalığı kapladı yönetti yönlendirdi. Ama kıskanç medreseci, bencil tekkeci, dünyacı alim, siyasetçi hacı bunları görmedi, anlamadı. Bunları görürse, karşıtlarını mücadele edenleri de görecekti. Hasedinden kibirinden, menfaatinden, riyasından geçim derdinden görmedi, göremedi ve de göstermedi. Vasat şeyhlere, uyduruk önderlere övgüler dizdi. Bu tipler rahmetli birinci sınıf alimleri de istismar etti, malzeme yaptı. Çünkü bu alimler rahmetli olduğu için kalkıp kendini savunamazdı.

Bu hasetçi, kibirli, cahil propagandacı, Türkiye’de Üstad Said Nursi’yi, Mısır’da Hasan el Benna’yı, Şehid Seyyid Kutub’u, Pakistan’da İmam Mevdudi’yi ve diğerlerini görmedi, göremedi. Bu müceddidlerin talebeleri de bu gerçeği kavramaya çok kere engel oldu. Ne olursa olsun bu önder imamlar deccalgile, süfyangile, Cengizlere, Rişarlara, Mao'ya, Lenin'e, Adam Simitlere set oldular, panzehir oldular. 1500 yüzyılın en büyük meydan okumalarına meydan okudular, musallatları susturdular. Müslümanları diri tuttular ama ahmaklar, hasetler anlamadan şöyle dediler: "Bu da bir şey mi benimki postu havada uçururur." Bir başka yüzeysel müslüman: "Bu da bir şey mi kapitalizmi ortadan kaldıramadılar?" Bir diğeri: "Hani halifelik nerde?" Bir başkası: "Müslümanlar niye perişan dağınık?" Peygamberlerden beklenmeyen bazı şeyleri onlardan beklediler. Demediler ki bak Endülüs olmak kaçınılmazdı olmadık. İslam yurtları çok kötü ama Müslümanlık ölmedi. Bak göynüye göynüye yeryüzünde gönülleri ısıtıyor. Bak Allah’tan umut kesen kâfirlerden, onların borazanlarından başka kim mağlupluk hisseder..?