Adıyaman'ı düşünüyorum, Adıyamanlılarla konuşuyorum, Adıyaman'da ne tür tedbirler alındığını öğrenmeye çalışıyorum.

Çünkü Adıyaman'da Alevi kardeşlerimizin evlerinin üzerine işaret konulması beni müthiş derecede rahatsız etti.

Tedirgin oldum.

Amerika'da zencilerin evlerinin üzerine çarpı işareti koyan Ku Klux Klan örgütünü andırıyordu.

Ancak eylem şekline baktığımızda ise Kafes eylem planında yer alan, gayri müslim vatandaşlarımıza yönelik eylem şekline benziyordu.

Ama daha çok Maraş olayları öncesinde yaşananları hatırlatan bir yanı vardı.

Ürkütücü olan da oydu zaten.

Önce AK Parti Grup Başkanvekili Ahmet Aydın'la konuştum.

Ahmet Aydın aynı zamanda Adıyaman milletvekili.

Hafta sonu Adıyaman'daydım. Bu olay o Ankara'ya geldikten sonra çıkmış ortaya.

"Bir provokasyon olabilir" dedi.

Tedirgin ama dikkatliydi. Gelişmeleri takip ediyordu.

Tarihin hiçbir döneminde teröre, mezhep çatışmasına prim vermeyen bir kent olduğunu anlattı Adıyaman'ın.

"İçi içe geçmişiz. Kız alır kız veririz. Bizim AK parti il ve ilçe yönetimlerinde Alevi vatandaşlarımız vardır" diye anlattı.

Alevi-Sünni-Kürt-Türk kardeşliği açısından Adıyaman'ın, "model kent" olduğunu ifade etti.

İşte dedim tam da bu nedenle seçilmiş Adıyaman. Nasıl bir çocuk işiyse, MOBESE kameralarının olmadığı, görgü tanığının bulunmadığı, kör bir zaman ve kör bir nokta belirlenmiş.

Çünkü artık Sivas'ta, Çorum'da, Maraş'ta bu tür tezgahlar bayatladı. Şimdi deşifre olmamış yeni şehirler ve yeni eylem türleri kullanıyorlar.

12 Eylül öncesinde soğuk savaş dönemiydi. O nedenle Türkiye'de sağ-sol çatışması yaşanıyordu.

Kominizme karşı cephe ülkesi olarak seçildiğimiz için tehdit değerlendirmemizin göbeğinde, "sol" vardı. Kominizm görüldüğü yerde ezilecekti. Bu uğurda demokrasimizi de ezdik, gençlerimizin de üzerinden tank gibi geçtik. Kimini astık, kimini işkencelerden geçirdik. Kimi de sağ-sol çatışmasına kurban verdik. Çok ağır bedel ödedik. Ta ki, Doğu Bloku dağılana kadar.

Batı, İslamcı terör diye bir tehdit değerlendirmesi yaptı, biz de irtica avına çıktık. 28 Şubat'ı bu uğurda gerçekleştirdik, ordudan ihraçları bu amaç doğrultusunda yaptık, partileri kapatıp, siyasetçileri yasakladık.

Yetmedi, Gazi olayları ve Sivas'ta Madımak Oteli'nin yakılmasıyla birlikte, Alevi kitle 28 Şubat'ın doğal destekçisi haline getirilmek istendi. Dönemin Adalet Bakanı Şevket Kazan'ın, "Mum söndü" şeklindeki sorumsuz beyanı da cuntaya beklediği fırsatı, "altın tepsi" içinde sundu.

Bu kez yeni bir tehdit değerlendirmesi ortaya çıkıyor. Türkiye'nin de ona göre dizayn edilmesi gerekiyor.

Ortadoğu'da bir ucunda İran'ın öbür ucunda Türkiye'nin yer alması istenen Sünni-Şii kavgası körüklenmek isteniyor. Adı da mezhep savaşları.

Türkiye yeni tehdit değerlendirmesine göre dizayn edilmek isteniyor.

Adıyaman'daki işi, "üç-beş çocuğun işi" olarak görmenin, Dink suikastini, "milliyetçi duygularla işlenmiş cinayet" olarak gösterme arasında bir fark kalmaz.

Maraş olayları 1 günde meydana gelmedi. 16 Aralık 1978 günü başlayıp 24 Aralık gününe kadar devam eden olaylarda 150 insanımız katledildi. Olaylar başladıktan bir müddet sonra sıkıyönetim ilan edildi. Hazırlığın 8 ay öncesinden başladığı biliniyordu.

Çorum ve Maraş olaylarının öncesinde CIA casusu Alexander Peck'in bölgede görüşmeler yaptığı, yargılamalar sırasında ortaya çıkmıştı.

Önlem alınsa Maraş olmazdı. İnsanlarımız öldürüldükten sonra ilan edilen sıkıyönetim, olayın patlak verdiği gün ilan edilse, yine bu kadar büyümezdi.

Büyük yangınlar küçük kıvılcımlardan çıkar. Adıyaman'da Ku Klux Klan zihniyetiyle evlerin üstüne çarpı işareti koyan zihniyeti, "çocuk işi" olarak göremeyiz. Bu olayı ciddiye almalıyız. Alevi kardeşlerimizin hukukunu önce biz korumalıyız ki, bu kıvılcım ülkemizi yakmasın.

Yeni Şafak