Kadın, evde bir karınca görüyor. Eğiliyor, karıncaya diyor ki, "Ah tatlım, sen buraya nereden geldin? Seni çiğnerler. Seni yuvana götüreyim mi?"

Çocuğu hemen koşup geliyor. "Anne kiminle konuşuyorsun?" "Karıncayla..." "Karınca seni anlar mı?" "O anlamasa da sen anlarsın..."

Karıncayı kâğıdın üzerine alıp yuvasına götürüyorlar. O gün çocuk, düşen bir arkadaşının elinden tutuyor, kaldırıyor.

Bir başka anne karıncayı görüyor, "Geberecek! nerden geldin!" diyor ve karıncayı öldürüyor. Onun çocuğu da arkadaşına tekme atıyor.

Bediüzzaman Hazretleri bu meseleyi şöyle açıklıyor: "İnsanın en birinci üstadı ve tesirli muallimi, onun validesidir. Ben bu seksen sene ömrümde, seksen bin zatlardan ders aldığım halde, kasem ediyorum ki, en esaslı ve sarsılmaz ve her vakit bana dersini tazeler gibi, merhume validemden aldığım telkinat ve mânevî derslerdir ki, o dersler fıtratımda, adeta maddî vücudumda çekirdekler hükmünde yerleşmiş. Sair derslerimin o çekirdekler üzerine bina edildiğini aynen görüyorum..."

Kadınlardan peygamber gelmemiştir fakat her peygamberin annesi kadındır. Pek çok evliya asfiya ve alim, annesini öğretmen bilmiştir. Çünkü annesi çocuk için her şeydir.

Annemle ilgili unutamadığım bir hatıram vardır...

Köyümüzde delikanlıların hepsi sigara içerdi. Ben de delikanlı olduğumu ispat etmek için gazete kâğıdına mısır püskülünü sardım, sigara yaptım. Onu ağzıma aldım. Ot biçen annemin yanına gittim. Gururlu bir edayla, "Anne baksana!" dedim. Annem baktı, hemen yanıma geldi. Dedi ki, "Bu orağı al, beni öldür, ondan sonra sigara iç!" "Yahu anne ne oluyor?" dedim. Hem ağlıyor, hem yalvarıyor. "Ne olursun, sigara içmeni istemiyorum.." Deli desem, değil. Bir sigara için bu hal ne? Sanki çıldırdı. Ben de kızdım. "Bu işi niye büyüttün, içmeyeceğim!" dedim. Sigarayı attım. Beni kucakladı.

"Aman oğlum, hiç içme..." dedi. "Tamam anneciğim, içmem..."

Dua etti. Çok güzel dualar... Ah o anamın duaları...

Aradan yıllar geçti...

Askerî okuldayım. Arkadaşlarımın çoğu sigara içer, ben içmezdim. Hiçbir zaman da sigara içmedim. Çünkü ne zaman sigara görsem, annemin ağlayan, "içme!" diyen yüzü geliyor aklıma... Ben 80 yaşımdayım. Amma annem şimdi burada olsa, yine onun çocuğu olur, dizlerine yatar uyurdum...

Ömrümün bütünü annemin günüdür...

Zaman