Çalıştığım ofisin bulunduğu binanın zemin katında bulunan berbere herkes gibi arada bir uğramak durumundayım. Malum, uzanan saçları düzene sokmak için. Yine böyle bir gün tıraştan sonra ofise çıktım, içeri girdiğimde biz de çalışan Ahmet abi selamımı aldıktan ve bana sıhhat diledikten sonra hemen şu soruyu sordu

—Artık berberi de yazarsın.
—Anlamadım neyi yazarım.
—Berberi diyorum, berberi… boyacıyı yazdığın gibi onu da yazarsın.

Meseleyi anlamıştım, önceki yazılarımda bir şekilde buluştuğum insanlara neler anlattığımı hikaye etmiştim ya, ondan hareketle normal olarak berberi de yazmam gerektiğini söylemişti. Haklıydı da ruhu hissetmişti çünkü, mü’minin ferasetinden korkulur, söylemeye gerek kalmaz bazen kalbi, ruhu hisseder.

O halde vazifemizi yapmamız lazım berberi de yazmamız gerek.

İki yıldır her ihtiyaç olduğunda ziyaret ederim. Her defasında (az veya çok) birçok imani meseleyi ciddi ciddi paylaşmışımdır. Berberle konuşmak kolay, konuya girmek için ısınma hareketlerine fazla zaman ayırmak gerekmiyor. Bazen bir iki cümleden sonra direk konuya geçebiliyorum. Son gidişimde biraz daha geniş ve detaylı anlatma fırsatı bulmuştum.

Konu insanın yaradılış gayesi ile ilgili idi. Özetle:

Hiçbir şey gayesiz yaratılmaz, mutlaka her varlık bir amaç için yaratılır ve o amaca hizmet eder. Hatta insanların ürettiği ürünlerin de bir veya bazen birkaç amacı olduğu bilinen bir gerçektir. Mesela; dedim Usta’ya senin bu küçücük odanda yüze yakın kullandığın malzeme var. Makasından tarağına, lavabosundan aynasına her bir eşyanın ayrı ayrı vazifeleri var, bir amaca hizmet eder. Bu kadar çok malzeme içinde gayesiz amaçsız keyfi olarak konmuşta kullanılmayan tek bir malzeme gösterilemez.

Hem çevremizde gördüğümüz canlı cansız taş toprak veya bitki veya hayvanlardan hiçbiri amaçsız gayesiz değildir. Her birinin kendine özgü vazifesi var. O vazifeyi hakkıyla ifa eder gider. Öyle ise insan müstesna kalamaz. Bu genel kanundan uzak tutulması imkansızdır. Yaratıcı her canlıya bir vazife versin de sadece insanı dışlasın ona gerekli ihtimamı göstermesin ve ona herhangi bir vazife vermesin ve istediği gibi yaşamasına müsaade etsin. Böyle şey olmaz.

Berber:
—Haklısın hocam (dinden bahsettiğimiz için hoca olmuştuk)

Demek insanın da ona layık ve ona münasip bir vazifesi ve görevi vardır. Hatta diyebiliriz ki, insanın değeri nispetinde onu yüceltecek çok ehemmiyetli vazifesi vardır. O vazife de hiç şüphe yok ki, Resul-i Ekrem (ASV)’ın getirdiği Kur’an’da gösterilmiştir. Bunların başında namaz, oruç ve hac ile zekât gelir. Yani bunlar en önemlileridir. Kelime-i şehadeti saymıyoruz. Çünkü, onu söylemek zaten birinci vazifemizdir.

Allah’ı tanımak ve O’na itaat etmek ve ibadet edip dua etmek insanın bu dünyaya gönderilişinin en birinci, en önemli vazifesidir.

Değerli ustam, biliyor musun? Sen zaten helal bir kazançla meşgulsün, rızkını helal yollardan temin ediyorsun ve alın teri ile kazanıyorsun. Şayet Allah’ı tanıyıp, itaat ettikten sonra namazlarını kılsan peşinde koştuğun rızık için yaptığın bu çalışmalar da ibadet hükmüne geçer, bütün ömrün sevaptar ve güzel ve hayırlı işlerle geçmiş olursun. Amel defterin sevapla dolar. Ahirette meyvesini, cennette ve cennetin güzelliklerinden istifade ederek yersin…

Bu minval üzere çok şey anlatma fırsatım olmuştu. O da -hakkını vermek lazım- pürdikkat dinlemişti. Artık müşteri olduğum için mi yoksa gerçekten hoşuna gittiği için mi dinlemişti orasını bilemiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da görevimi yapmanın huzuru ve rahatlığı içindeydim. Çünkü dışarıdan pek de hoşlanmış gibi görünüyordu. Duygulandığı her halinden belliydi. Zaten tesiri yaratacak olan Allah’tır. Şayet, etkilenir de bir şeyler yaparsa bana da bir sevap yazılır diye ümit ediyorum.

[email protected]