Ayasofya'nın cami olarak açılmasından endişlenen Hürriyet yazarı Ertuğrul Özkök'e en sert tepki Ahmet Taşgetiren'den geldi. 

 

Star'daki yazısında Özkök'ün “gözünü Hıristiyan âleminin sembolik bir mabedine dikmişsin, ille de ibadete açacaksın... Seksen bin caminin ortasında bir Hıristiyan mabedi mi batıyor size yahu!?... Ayıp... Ayıp...” sözlerini "Bizans dili" olarak eleştiren Taşgetiren, "neden yüzde 99’u Müslüman olan bir ülkede bu operasyonun nasıl karşılanacağına, Hıristiyan aleminin duygularını önemsediği kadar önem vermez?" diye sordu.

 

Ertuğrul Özkök'ün, Ayasofya ile ilgili batı dünyasında ortaya çıkabilecek muhtemel tepkiyi “İçerden bir Batıcı” olarak en net biçimde verdiğine dikkat çeken Taşgetiren, yazısında şu görüşlere yer verdi.

 

"Ruhundan hiç “İstanbul’un fethi” geçmemişçesine “gözünü Hıristiyan âleminin sembolik bir mabedine dikmişsin, ille de ibadete açacaksın... Seksen bin caminin ortasında bir Hıristiyan mabedi mi batıyor size yahu!?... Ayıp... Ayıp...” cümlelerini kurmuş. Bizans dili, diyorum ben bu dile, evet. 

 

482 yıl cami olduktan sonra bile, Ayasofya’yı bir “Hıristiyan mabedi” olarak görmeye devam eden bir dil başka nasıl tanımlanabilir ki?

 

Mesela bu dil, “482 yıl sonra bir caminin neden müze haline getirildiğini, bunun Hıristiyan alemi için ne anlam taşıdığını, Fetih açısından ne anlam taşıdığını” neden sorgulamaz? Bu dil, neden yüzde 99’u Müslüman olan bir ülkede bu operasyonun nasıl karşılanacağına, Hıristiyan aleminin duygularını önemsediği kadar önem vermez?

 

Ve kendi kelimeleri ile sorayım, cami niteliğindeki bir Ayasofya, neden Ertuğrul Özök’e “batar”?

 

Ayasofya’nın cami haline getirilmesinin Bizans’a battığı, tarihi bir gerçeklik. İçimizdekilere neden batar? Doğrusu bu soruyu cevaplandıramıyorum.