Bir kişinin seferi sayılabilmesi için, bulunduğu, (ikamet ettiği) yerden 90 km ve daha uzak bir mesafeye, 15 günden az kalmak üzere yolculuğa çıkması gerekir. Ayrıca yolculuğa çıktığı yerin de, kişinin “vatanı aslî”si veya “vatanı ikamet”i olmaması gerekir.

Vatanı aslî, kişinin doğup büyüdüğü veya evlenip içinde yaşadığı, evinin barkının bulunduğu yerdir. Vatanı ikamet ise, kişinin 15 günden daha fazla kalmak üzere gittiği yerdir. Kişi bu iki mekânda seferî sayılmaz. Sadece, bu iki yerin arası 90 km. den fazlaysa, yolculuk esnasında seferî olur. Yolculuk bitip de gideceği yere vardığında seferîlik biter.

“VATAN-I ASLİ” NERESİ?

Bir kişinin hem eş, dost ve akrabalarının bulunduğu memleketinde ve hem de çalışıp yaşamakta olduğu yerde ikamet edeceği bir evi varsa, bu yerlerin her ikisi de o kişinin “vatan-ı aslî”si olur. Dolayısıyla, yaşadığı yerden memleketine giderken yolculuk esnasında, yol sefer mesafesi uzaklığındaysa, seferi olmakla birlikte memleketine vardığında seferî değil mukîm sayılır. Bu durumda, kurban kesmek için gerekli diğer şartları taşıyorsa bu kişinin kurban kesmesi vaciptir.

Memleketinde tarlası, arsası vs. bulunmakla birlikte tatil için gittiğinde yerleşip içinde kalacağı kendine ait evi, barkı yoksa ve 15 günden az bir süre için oraya gitmişse, bu durumda, o kişi seferi sayılır. Kurban kesmesi vacip olmaz.

Kaynak: Dr. Recep Özdirek, Kurban İbadeti, Erkam Yayınları, 2007, İstanbul