Risale Haber-Haber Merkezi

Son Şahitler'den Satı Yılmaz anlatıyor:

Benim tanıdığım Üstad Bediüzzaman katiyen karşılıksız bir hediye kabul etmiyordu. Bazı zamanlar Kastamonu'nun Hacı İbrahim Dağı'ndan kuru odun toplar, bunları fırıncıya getirir ve fırından buna mukabil ekmek alırdı.
Fırıncılar her seferinde, "Hocam, siz neden zahmet ediyorsunuz, biz ve fırınımız sizin emrinizdeyiz. Siz kabul edin, değil odun mukabilinde ekmek, sizin gibi bir âlime canımızı dahi fedâ ederiz" derlerdi.
Bediüzzaman ise, "Hayır kardeşim, hayır, Allah sizlerden razı olsun, ben ancak bu odunların mukabilinde ekmek alırım" diyordu.

1950 yıllarının başlarındaydı... İkindi namazından sonra Bediüzzaman Hazretlerinin Haydarpaşa'dan trenle Isparta'ya gideceklerini öğrendim. Çok üzüldüm.

Bediüzzaman'ı yolculayan kalabalık bir grup vardı.
O kalabalığın içinden bazıları, "Hocam biletinizi kestim, şu hediyemi kabul edin, şu parayı alın" diyorlardı.

Bediüzzaman Hazretleri bunları kabul etmiyordu. Bu mübarek halinden, yıllar önceki ekmek hadiseleri gibi meseleleri hatırladım. Eski kaidesini hiç bozmamıştı. Trenin geç saatte gitmesine rağmen topluluk azalmamış, aksine gelenler çoğalmıştı.

(Son Şahitler, Necmeddin Şahiner)