بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

وَاِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ دَاۤئِمًا اَبَدًا

Aziz, Sıddık, Muhlis (haşiye) Kardeşim ve Hizmet-i Îmaniyede Metîn, Hakîkatdar Arkadaşım!

Evvelâ; sizi Nurların neşrinde ve vâizle­rin diliyle ders vermenizde ve benim bede­lime, benim borcum olan o memleketimde, nurlarla o hemşehrilerime yardım ve imdat etmekte, ruh-u cânımla tebrik edip, bin bârekallah derim.

Sâniyen: Hadsiz hamd ve şükür ede­riz ki, pek az sıkıntı ve zahmetlerle Nurların pek çok fütühatı geniş daire­lerde tezahür etti ve ediyor. Hususan mekteplerde…

Salisen: Orada Nurlarla alakadar yeni arkadaşlarımıza çok selam ve muvaffaki­yetlerine dua ederiz. Ve hususan Hoca Kasım’a selamımla dersiniz: Risâlet-ün Nur medrese mahsulü olmasından, herkesten evvel hocalar ona koşmak ve sâhip çıkmak lazım iken, geri kalıyor­lar ve mektep muallimleri felsefeye Nur’un tokatları için, tenkid etmek değil, belki kemâl-i takdir ve tasdikle Nur’lara sarılma­ları ve sahip çıkmaları ehemmiyetli bir ha­disedir. İnşallah Hocalar dahi, yakında kendi mallarına koşacaklar.

اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

Kardaşınız, Said Nursî (r.a.)

Haşiye: Gavs’ın (k.s.) Hulûsi’ye; Muhlis namını vermesi tam yerindedir.