Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri ile görüşen Son Şahitlerden Aytekin Ebeperi Hakkın rahmetine kavuştu.

1936 Van doğumlu olan Aytekin ağabey, Bediüzzaman'la görüşmesini Ömer Özcan'ın Ağabeyler Anlatıyor kitabında şöyle anlatmıştı:

"1956’da asker olmadan evvel bir gün evde radyo dinliyordum. O zaman Bediüzzaman Hazretlerinin bahsi geçti. İçimden, keşke bize de nasip olsa bir ziyaret edebilsem diye geçti.

Bir müddet sonra askerliğim Isparta’ya çıktı. Isparta’ya giderken Allah rahmet etsin marangoz Hamid Ekinci abiden bir mektup aldım. “Isparta’ya gidiyorsun, bunu Bediüzzaman Hazretlerine götür.” dedi.

22 Ekim 1956 tarihinde Isparta’ya vardım. Kıta’ya teslim olmadan evvel iki arkadaş beraber gittik Bediüzzaman Hazretlerinin evine. Kapıyı çaldık, bir talebesi kapıyı arkadan açtı, kapı zincirliydi yalnız. Bize “Hoş gelmişsiniz, Van’dan mı geliyorsunuz?” dedi. Biz Vanlı olduğumuzu da dememiştik. Sonra “Müsaade edin ben yukarıya çıkayım, Üstad’tan izin alayım, müsaade ederse sizi çıkarayım.” dedi. Gitti-geldi… Bediüzzaman izin vermiş, bizi çıkardı yukarıya."

Bediüzzaman Hazretleri karyolada değildi, daha küçük bir şeyde oturuyordu, yanında bir abası, bir de testisi vardı. Odanın içinde bir gömme dolap vardı, bütün kitaplar ordaydı. Elini öptük… Mübareğin gözleri masmavi… “Ben sizi tanımıyorum, siz babalarınızı, dedelerinizi söyleyin, sizi ona göre tanıyayım.” dedi. Benim rahmetlik babam onu Van’da iken ziyaretine gidermiş, görmüş, tanıyordu Bediüzzaman’ı. “Ben Halil Ebeperi’nin oğluyum.” dedim. Arkadaşımla da aynı şekilde konuştu…

Bediüzzaman Hazretleri sonra bize “Siz namazlarınızı kılıyor musunuz?” dedi. “Bazı zaman kılıyoruz, bazı zaman kılamıyoruz.” dedik. “Siz asker oldunuz, geldiniz, bu günden itibaren namazınıza başlayın, ben beş vakit namazlarımın duasını size ortak edeceğim.” dedi. Sonra “Devlet benim kitaplarımı iade etti, hepsi elimdedir, siz de Risale-i Nur okuyun.” dedi. Elhamdülillah onun duasını almış olduk… İkinci sefer tekrar gittik, fakat evde yoktu, göremedik.