Cahiller hak ilme basit dediler
Manayı reddetmek iz’an göründü
Bir kalbe aşk girse fasit dediler
Firakın acısı hazan göründü.

Goncalar sarardı bahçede izler
Bülbüller yansa da kahrını gizler
İnsafsız insafın gördüğü gözler
Zahirde hak ile yeksan göründü.

Dünyanın ön yüzü tülden bir perde
Görünmez diğer yüz şifadır derde
Arifler içinse ulvi değerde
Var etme maksadı ihsan göründü.

Kâinat konuşur kelamdan ırak
Ey kibir cehlini bir yana bırak
Hem her bir arifte bulunur merak
Sessizlik suskunluk lisan göründü

O gaybi âlemde tutulan kalem
Çizdiği boş-yere doluyor âlem
Hiç kimse istemez gereksiz elem
Sanki O Rahman ki insan göründü.