Yeryüzü hanesinde, açlar var açıklar var,
Açlığın elemini, yaşayan ancak bilir,
Yetim ile öksüzler, kimsesiz çocuklar var,
Üstü başı hırpâni, oynayan ancak bilir.

Sonra bakar görür ki; sahibi var cihanın,
Çok çabuk geçer hayat, ömrü kısa bu hanın,
Müsabaka yeriymiş, kullandığı sahanın,
Bu anı fırsat bilip, kollayan ancak bilir.

Var oluş gayesini, görerek anlar birden,
Var edip var olan Hak, rızkını verir yerden,
Buna minnet gerekir, çünkü korur her şerden,
Musibet acısından, inleyen ancak bilir.

Oruç acep ne demek, nefsinden soracaksan,
Kendinde tatbik etse, bilir ve anlar insan,
Aç kalarak nefsinde, sen bizzat yaşıyorsan,
Elbette bu hikmeti, anlayan ancak bilir.

Demek ki hikmeti çok, mübarek ramazanın,
Derler ki emri böyle, sevabını yazanın,
Fakirle işi olmaz, fazla yiyip azanın,
Azıp-sapmış kimseden, olmayan ancak bilir.

Yedirip-içirenler, giydirip kuşatanlar,
Yardımıyla fakiri, huzurlu yaşatanlar,
Haddini bilir mi ki, yoksula sataşanlar?
Kirli ve haram malı almayan ancak bilir.