Belki de kim olduğunuzu bilmekle koyulmak gerek yola…

Yakınlarınızın ve toplumun belleklerinde sizin için ürettikleri elbiselerden soyunarak başlamak…

Aslında kimsiniz siz?

Korkularınız neye dair ve emelleriniz neye dönük?.

Hiç olmak istemediğiniz halde olmak zorunda bırakıldığınız rollerinizin senaryosunu kim yazıyor?

Olmak isteyip de ol(a)madıklarınız kadar, olmadığınız bir hayatı yaşamak zorunda bırakılmanız da ürpertici…

Uykularınızı bölen şey yürüdüğünüz reel dünyanın yollarıyla çakışmıyorsa, belki de yolculuğa son verme zamanı gelmiştir.

Bunun için durun ve bekleyin.

Muhakkak ilk adım bu olmalı…

Hedefe ulaşmak için geçerli şart ilerlemek değildir yalnız…

Bazen beklemektir yalnızca… Olduğunuz yeri korumakla yetinmek…

Belki bazen geri adım atmayı denemek.

Hedefinize ulaştığınızda kapıyı açacak anahtarı çoktan geçtiğinizi düşündüğünüz yollarda bırakmış olabilirsiniz…

Bazen geri dönmek, hiç bitmeyeceğini düşündüğünüz yollarınız için kestirme yol imkânı bahşeder insana…

Yeryüzü maceramız belki de bunun üzerine kuruludur: tüm “olduklarımız” zannından ve olmamızı istediklerimizden veya olmamız beklenenden sıyrılma süreci…

***

İnsan, olduklarının ve olmak istediklerinin toplamı mıdır?

Yoksa ne olduğunu fark edebildiği kadarının mı?

Kulağa hangisi hoş geliyor?

Sanırım ilki…

Üzerimizde taşıdığımız asılsız yüklerin sorumluluğunu kaldırabileceğimiz umudu, bize, kıymetini yalnızca kendimizin takdir edebildiği şizoik bir iç güven sağlar. Bu durum, ezilmişliğimizin de habercisi aslında…  Ya da yorgunluğumuzun…

Hiç kimse kaldıramayacağı yükün hamalı olarak yaratılmadı bu dünyada…

Ve kimse kendine ait olmayan yüklerin hamalı olmakla teşekkürü hak etmez.

Onur, altından kalkabildiğiniz yüklerin sözünü verdiğinizde ve bunun üstesinden geldiğinizde kazanılan bir payedir.

Üzerinize vazife olmayanı yüklenmek yaşam enerjinizle birlikte onurunuzu da zedeler…

O zaman tek şık kalıyor bize ait olan:
Ne olduğumuzu fark edebildiğimiz ölçüde kıymetimiz olduğunu bilmek.

Ve yola böyle koyulmak.

Belki de kim olduğumuzu bilmekle koyulmak gerek yola

Galiba, bu, yeniden başlamak için insana fırsat aralığı sunuyor. (Osman)