Ben-ben dersin bre câhil,
Ben dediğin sen misin ki,
Hükmün geçmez düşen saç’a,
Sen o kadar âcizsin ki.

Uykun gelir duramazsın,
Kapanır göz kapakların,
Sen kendine mâlik isen,
Durdur hadi yaptıkların.

Benliğin mevhum varlık,
Acizlikse hakîkat,
Hele bir bak arkana,
Yaşanan hep müfarekât.

Benlik gurur kötü haslet,
Hiçlikte vardır mahviyet,
Ganî gönüllü ol ki;
Akıp gelsin muhabbet.

Benden içre bir ben var,
Onu dinle var olursun,
Benlikten kurtulursan,
Asıl Ben’i bulursun.

Ben yok, O var Hamdolsun,
Benliğim hep tard olsun,
Akıl ve kalp bu yolda,
Zerreyi tûrâb olsun.