“Kul hüvellahü ehad. Allahüs samed. Lem yelid ve lem yûled. Velem yekünlehu küfüven ehad” (De ki: O Allah birdir, büyüklük onda nihayet bulmuştur, daim ve bâkîdir, her şeyden müstağni ve her dileğin merciidir. Doğmamış, doğurmamıştır. Hiç bir eşi ve benzeri yoktur.)[1]

Ya Rabbi! Sıkı bir imtihandan geçiyoruz. Fitne ateşlerinin tutuşturulduğu, dalalet fırkalarının gözleri dönmüş bir şekilde üzerimize saldırdığı, cehalet, zaruret ve ihtilafın başımızı örümcek ağı gibi sararak bizi boğmaya çalıştığı, günahların sel gibi üzerimize aktığı, insanım diye ortalıkta dolaşan zombilerin boş boş bakarak seyirci kaldığı bu dehşetli asırda Senden başka, Senin birliğinden başka sığınacak yerimiz yok. Senin eşin yok, benzerin yok. Sen daim ve bâkîsin. Senin dışındaki her şey fânîdir.

Ya Rab! Sana bu gün, her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. Sana iltica ettik. Senin kapına geldik. Bizi boş çevirme. Bize huzur ver. Bize güç ver. Bizi dünyada da ahirette de yalnız bırakma.

Ya Rab! Hal-i âleme bakıyoruz, kimsesiz gibiyiz. Elbette bu hususta hata bizim, günah bizim. Senin emirlerini can kulağı ile dinlemedik. Rehber-i Ekreminin (asm) kıymetini yeteri kadar bilemedik. Gafletimiz, cehaletimiz, aymazlığımız bizi ne hallere getirdi? Senden ayrı düştük. Affet bizi ya Rab!

Ya Rab! Sen bize Kendini İhlâs suresi ile bildirdin, anlattın. Ama biz yeteri kadar Seni bilemedik ve anlayamadık. Zaman bizi çok yıprattı, bozdu. Günahlarımızın ağırlığı altında ezildik. Sana layık-ı vechile kul olamadık.

Seni birlemenin faziletlerini Yüce Peygamberin (asm) ve onun silsilesinden gelen nice mübarek zatlar bize sıklıkla tebliğ ettiler.

Buhari, “İhlâs sûresini okumak, Kur'an-ı kerimin üçte birini okumaya denktir.”; İbni Ahmed, “On kere İhlâs okuyana Cennette bir köşk verilir.”; Tirmizi, “Yatarken yüz kere İhlâs okuyan Cennete girer. Sabah akşam üç kere İhlâs ve Muavvizeteyni okumak, bela ve sıkıntılardan korur.”; T. Kurtubi, “Evine girerken İhlâs okuyan yoksulluk görmez.” Bezzar, “Yatarken Fatiha ve İhlâs okuyan, ölüm hariç her şeyden emin olur.”; Ebu’ş-Şeyh, “Arefe günü, (Besmele ile) bin kere İhlâs okuyanın bütün günahları affolur ve her duası kabul olur.” Râfi’î, “Bin kere ihlâs okuyan kendini Allahü teâlâdan satın almış olur.”[2] diye bize bildirdikleri halde yeteri kadar ciddiye almadık.

Allah’ım bizi affet ve bize mağfire et. Seni birliyoruz, takdis ediyoruz. Sen teksin, vahidsin. Senden başka İlah yok, olamaz da. Bütün mülk Senin, bütün mevcudat Senin. Sana sarsılmaz bir itikatla bağlıyız. Her şeyin üzerinde Senin sikkeni, mührünü, logolarını, markalarını, damgalarını görüyoruz. Bütün bunlar, Senden başkasının asla olamaz. Bu noktada çok huzurluyuz, mutmainiz. Dalalet ve evhamlar bizi sarsamaz.[3]

İnsanın kendini bile unuttuğu bu dehşetli asırda, bizi kendine getirecek, gaflet uykusundan uyandıracak bir hatırlatıcı daha gönderdin. Dalalet ve tabiat bataklığından bizleri çıkararak kesrette boğulmaktan kurtardın. Bizi Kendine yönelttin. 

Bu hususta Üstadımız Bediüzzaman Hazretleri de; “Bizim memlekette eskide arefe gününde bin İhlâs-ı Şerif okurduk.  Ben, şimdi bir gün evvel beş yüz ve arefede dahi beş yüz okuyabilirim. Kendine güvenen, birden okuyabilir.”[4] diyerek bu nurlu ve pek kuvvetli âdeti devam ettirmemizi bizlerden istiyor.

Okuyoruz ya Rabbi! Bin İhlâs’ı ihlâslı, samimi ve sadakatli bir şekilde okuyoruz. Bütün kalbimizle ve ruhumuzla okuyoruz. Ramazan-ı Şerif gibi mübarek bir ayı bize ihsan ederek bize melekleşme imkânı verdin. Belki melekleşemedik, belki safiyetimizi yeterince koruyamadık ama Ramazan-ı Şerifin hürmetine, içindeki bin aydan daha hayırlı Leyle-i Kadir hürmetine Seni birliyoruz ve Senden yardım diliyoruz. 

Ya Rab! Seni birliyor ve Sana teslim oluyoruz. Sana tevekkül ediyoruz. Bir buçuk milyar Müslümanın kalplerinin vahdetini istiyoruz. Senin kudret elinin birer perdesi olan sebeplerini lehimize çevir.[5]

Ya Rab! Senden saadet-i dareyn istiyoruz. Başta Senin rızan için, imanlarımızı tazelemek için, bütün müminler olarak bu mübarek arefe gününde her birimiz biner İhlâs ile Sana iltica ediyoruz. Muztar kaldık lütfen ve keremen kabul buyur ya Rab!