Türkiye'deki 4 akbaba türünden görüntülenmesi en zor olan ve leşler ile kemikleri temizleyerek, tabiata büyük katkı sağlayıp, adeta tabiatın çöpçüsü olan "sakallı akbabalar" Kars'ın Sarıkamış ilçesinde görüntülendi.

Sarıkamış ilçe merkezine 5 kilometre uzaklıktaki İsli Mağara mevkisinde görülen bir çift sakallı akbaba, AA ekibi tarafından kamera ile kayıt altına alındı.

Yurtta yaşayan 4 akbaba türünden biri olan ve nadir bulunan sakallı akbabaların zeminden aldıkları kemikleri havalandıktan sonra kayalıklara bıraktığı ve parçalayarak yediği görüldü.

Bir süre birlikte havada uçarak, bölgede beslenmeye çalışan akbabalar daha sonra gözden kayboldu.

Sakallı akbaba beslenme şekliyle dikkati çekiyor

Kuzey Doğa Derneği Bilim Koordinatörü Emrah Çoban, AA muhabirine yaptığı açıklamada, "sakallı akbaba"nın Türkiye'de yaşayan dört akbaba türünden en zor görüleni olduğunu belirtti.

Sakallı akbabanın beslenme şekliyle en dikkat çekici akbabalar arasında yer aldığını anlatan Çoban, şu bilgileri verdi:

"Bu akbabaların en önemli özelliği leş kalıntısına en son gelirler ve kemikleri temizlemekte görevlilerdir. Bunu yaparken çok değişik bir yöntem kullanırlar. Önce kemiği alır havalanır sonra kemiği kayalıklara atar, bu sayede hem kemikleri küçültmüş hem de içerisindeki iliklere ulaşmış olur."

Tabiatı leşlerden temizliyorlar

Ürkekliğiyle bilinen sakallı akbabalar, nadir göründükleri için görüntülenmesi de zor oluyor. Yuvalarını karanlık, kuzeye bakan mağaralara, sarp kaya kovuklarına, yerleşim yerlerinden uzak ve yüksek dağ ile kayalık vadilerde yapan sakallı akbabalar, kurt, boz ayı ve diğer akbabalardan kalan leşlerdeki kemiklerin küçük olanlarını doğrudan yutuyor.

Büyük kemikleri pençeleriyle alıp havalanarak, yüksekteki kayaların üzerine bırakıp parçaladıktan sonra yiyen sakallı akbabalar, böylece temizliğe de büyük katkı sağlıyor.

Tabiatı adeta çöpçü gibi leş ve kemiklerden temizleyen, asitli midesi sayesinde kemikleri kolaylıkla sindirebilen sakallı akbabalar, canlı hayvanlara ise çok nadir saldırmalarıyla biliniyor. AA

Risale-i Nur'dan: Bu kuşlar temizlik ve sıhhiye memurları 

Hem her günde milyarlarla yabanî hayvanlar ve kuşların cenazelerini toplamakla rû-yi zemini (yeryüzünü) o taaffünattan (çürümüşlük, kokuşmuşluk) temizlemek ve zîhayatları o elîm, hazîn manzaralardan kurtarmak için, nezafet (temizlik) ve sıhhiye memurları hükmünde olan kartallar misilli, kerâmetkârâne, gizli ve uzak, beş altı saat mesafeden bir sevk-i Rabbânî ile o cenazenin yerini hisseden, giden ve kaldıran âkilüllâhm (etle beslenen) kuşları ve vahşî hayvanları halk etmiş. Eğer bu berriye sıhhiyeleri (karada yaşayan sağlık görevlisi) gayet mükemmel, intizamperver ve vazifedar olmasa idiler, zemin yüzü ağlanacak bir şekil alacaktı. (Bediüzzaman Said Nursi, Yirmi Sekizinci Lem'a)