Bir ders kitabını istedim kitapçıdan, kitapları tezgâha uzatılınca istemsizce bir tebessüm belirdi yüzümde. İlkokul zamanlarım geldi aklıma, düşündüm ki ders kitabı öğrencilik yıllarımı anımsattı. Daha sonra da ders kitabını açtığımda benliğimi saran bir koku hissettim. İlkokul kitaplarımdaki kokuydu bu, tekrar tekrar çektim içime aynı hazzı alarak. Demek, kitabın kokusu beni kendine çekmiş.

Geçenlerde düşünüyordum, bir güzel hatıradan niye hala keyif alırız ki ve yaptığımız bir küçük iyiliğin sevinci dahi ruhumuzda baki kalmasının nedeni neydi? Çeşitli nimetlerle donatıldığımız yaşamımızda, bu güzelliklerin tadı kısa bir sürelik ve tattırmalık sanki. Hayatı, her zaman bir oyunun demosu ve bir filmin fragmanı gibi anlamışımdır.

Zaten duyu ve duygularımızın sınırlı oluşu ve arzu ile beklentilerimizin sonsuz oluşu, tamamlanmayı bekleyen bir yaşam ihtiyacımızı gösterir. Anılarımızı ve düşünce-duygularımızı kalıcı kılmak için fotoğraflar çekeriz, resimler yaparız, şiir-roman-öykü yazarız, filmler çekeriz. Ne kadar süre geçse de bu kayıtlara her dönüşümüzde ayrı bir lezzeti tekrar yaşarız.

İnsanlar, filmleri ve dizileri seyretmeyi neden sever ki? Yaşamın farklılıklarına ve inceliklerine nüfus etme merakından değil midir ve insanın her anı aslında bir filmin karesi gibiyken kendi filminin tümünü izleme fırsatı olmadığından kendi yaşamını sıkıcı sanır. Ya da fıtratına yabancılaştığı için kendi kimliğini yaşamaz ve hayatını işgal eden unsurlar olduğu için kendi yaşam filminden keyif alamaz.

Cennet tariflerinde dünya nimetlerinin benzerlerinden bahsedilir ve bu nimetlerin de daha donanımlı olacağı muhakkaktır. Beyin nimetinin kırkta birini bu dünyada kullanırız. Hiçbir şeyde israf ve abeslik yapmayan Yaratıcı bu büyük nimeti tüm haliyle kullanma fırsatı verecektir ve daha bunun gibi tüm aza ve duygularımızı en son seviyede, güzel ve keyifli bir bilinçte kullanabilmemiz muhteşem bir makam olacaktır.

Maddi ve manevi kötülük ve pisliklerden arındırılmış, sevdiklerimiz ve dostlarımızla en küçük hatıralarımızı bile tekrar hissetme ve yaşama saadeti büyük bir mükâfattır. Böylece kısa hayatın ebedileşmesi fikri, tüm benliğimizi sevince gark eder. Hayat filmimizi temiz tutmak ve rolümüzle kurgunun hakkını vermek herkese bir dünya kadar zemin verilecek Cennet sineması için tek şarttır.