Cübbeli Ahmet Hoca'nın Mustafa İslamoğlu'nu Hz. Peygamber'e kibirli demekle suçlamasına dayanak yaptığı Abese Suresi mealine dair Senai Demirci bir açıklama yazısı yazdı. www.sonpeygbamber.info sitesinde yayınlanan yazıda Senai Demirci, taraflara Bediüzzaman Hazretlerinin Birinci ve İkinci Lem'ası üzerinden ders verdi: 

 

"Asıl mesele kimin yüz ekşittiği değildir. Asıl mesele âmâ geldi diye yüz ekşitildiğinin bize şimdi haber verilmesidir. Acaba niye? Bu soruyu sormadan ayetin hakkını veremeyiz. Ayetleri Bediüzzaman Said Nursi'nin öğrettiği gibi, şimdi ve buraya taşımak gerekir. İç dışa dış içe bir çevrilsek, âmâ geldi diye surat asanın halinde buluruz kendimizi. O sahne bizi anlatan bir ayna. Aynaya bakan ekşittiği yüzünü görebilir."

 

“Ayetlerde kimin azarlandığı konusu tarihsel bir olaydır. Ama biz biliyoruz ki Kur'ân'da bir olay seçilerek bize anlatılıyorsa, karşımıza ayna olsun diye konulur. Said Nursi'nin Yunus (as) ve Eyyub (as) kıssalarını yorumlarken öğrettiği yöntemi izleyelim. Soralım bize hitap eden Rabbimize: “Bizden önce olan bitenler arasından niye bu olayı seçip aktarıyorsun?” Belli ki o sahnede olup bitenleri duymamızı istiyor Rabbimiz. O sahnede, yüzüne karşı yüz ekşitilen kişi bir kördür. Kör, kendi yüzüne surat asıldığını göremez. Belli ki, âmânın görmeyişi yüz ekşitenlere yüz ekşitmeyi kolaylaştırır. 

 

“Görmeyen birine yüz ekşitmenin riski yoktur. Ama göz göre göre yüz ekşitmek sosyal bir çatışmayı göze almaktır. Hukuku çiğnenen, aşağılanan, küçümsenen ve hafife alınan kişi hesap sorabilir. Fakat âmâ biri kendisine surat asana hesap soramaz. Bir insana, sırf görmüyor diye, gören birine kolayca yapılmayacak bir hareket yapılıyorsa, o hareketi yapan (surat asan) kişi sadece kulların/yaratılmışların görmesini ciddiye alıyor demektir. Oysa kulları görür ve görünür eyleyen Allah'tır. Kullardan önce Allah'ın görmesi ciddiye alınmalı ve gözetilmelidir. (Ne güzel tevafuk ki bu olayda, surat ekşitilen kişinin adı 'Abdullah'tır.) 

 

“Ayetler, kimse görmediği için, en önemlisi, kendisine surat asılan da göremediği için asla gün yüzüne çıkmayacak bir olaya bizi şahit tutarken, “Allah görür!” diyor. Dahası, “Allah'ı görün!” diyor. Mesaj şimdi ve burada. Çok taze ve sarsıcı: “Allah'ın kulu görmese de kulun Allah’ı görür. O halde, yüzünüzün şeklini Allah'ın “abd”inin görmesine göre değil “abd”in Allah'ının görmesine göre ayarlayın. Allah'ın gördüğünü görerek yaşayın!”

 

Abese Suresi'nin mesajı sanal görüşmelerin hükmettiği çağı sarsacak güncellikte… Abdullah bin Ümmü Mektum'un aynasında sosyal medyadaki ahlak erimesini görüyoruz. Sosyal medyada (facebook, twitter vs.) muhatabımızın yüzünü göremediğimiz, muhatabımızın da yüzümüzü göremediği bir deneyim yaşarız. Tam bir Abdullah bin Ümmü Mektum sahnesidir bu. Bizi görmeyen muhatabımız Abdullah bin Ümmü Mektum rolündedir. Nasılsa görünmüyoruz diye, nasılsa yüz yüze bakmıyoruz diye birer Abdullah bin Ümmü Mektum olan muhataplarımıza gerçekte olduğundan çok daha kolayca surat asıyoruz. Kolayca dönüp uzaklaşabiliyoruz. 

 

Daha kırıcı konuşabiliyoruz. Daha hoyrat olabiliyoruz. Sırf muhataplarımız Abdullah bin Ümmü Mektum gibi âmâ olduğu, yani yüzümüzü görmedikleri için… Ya da tersi oluyor. Kolayca surat asılıyor bize. Hemencecik yüz dönülebiliyor yüzümüzden. Abdullah bin Ümmü Mektum'un yerinde olduğumuz için. Abese ve tevellâ diye azarlanan biziz biz!

 

Allah'ın özenerek yarattığı insan yüzüne yüz ekşiten, o yüzden yüz çeviren, gerçekte Allah'ın sanatından yüz çevirir. Kimseler görmüyor diye yahut görse bile kimseler kınamıyor diye bir insan yüzüne yüz ekşitmek, yüzün yüzündeki güzelliğe âmâ olmak değil de nedir? En yoğun esma-i hüsna tecelligâhı olan yüze yüz ekşitmek, 'vechullah'a tavır almaktır. Yaratıcı'nın emeğini azımsamaktır. Sanatkâr'ın ihtimamına kör olmaktır. Kaldı ki, “Ne yöne dönersen dön, Allah'ın vechini bulacaksın orada…”