Cep telefonu, bilgisayar ve tabletlerde çocuklar çok uzun vakit geçirdiklerinden ailelerle saat konusunda çatışma çıkmakta hatta pazarlıklar yapılmaktadır. 

Ancak çocuğun davranışları birer sonuçtur. Çocuğun mizacı, gelişim özellikleri, anne-baba ve yakın çevrenin tutumları, istek ve ihtiyaçlarının yeterince ve doğru bir şekilde karşılanmaması gibi iletişim yanlışları nedeniyle çocuklarda istenmeyen davranışlar gelişiyor. Çocuk; bilgisayar oyunlarını ve sanal arkadaşlıklarını problemlerinden uzaklaştığı; kendini yeterli, değerli, başarılı hissettiği bir ortam olarak kabul ediyor.

Okul öncesi dönemdeki bir çocuğun bilgisayar, internet veya oyun kullanımı oldukça sınırlı olmalı ve iyi bir şekilde denetlenmelidir. Aksi takdirde gerçek hayat ile sanal hayat arasındaki farkı yakalayamadığı için oyunlardaki kahramanların yaptıkları davranışları arkadaşları üzerinde tecrübe edebilir, korkular ve kaygılar geliştirebilir. Okul öncesi dönem için bu materyallere ayrılacak zaman, anne-baba gözetiminde günlük ortalama en fazla 15 dakika olmalıdır.

İdeali buysa da, ebeveynler ile çocuklar arasında ciddi çekişmeler yaşanıyor.

İlköğretim birinci sınıf seviyesindeki çocuklar otoriteyi çok fazla sorgulama eğiliminde değildir. O nedenle koyulan kuralları uygulama konusunda ebeveynlerine pek fazla sıkıntı yaşatmazlar gibi görünse de, küçük yaştan itibaren sanal dünyaya alışmaya başlayan bir çocuk, şayet otorite kurulmazsa problem olmaya başlayabilir. Altı yaş çocuğunun günlük bilgisayar kullanım süresi en fazla 30 dakika olmalıdır.

Yedi-dokuz yaş arasında ise çocuklar, yasaklanan birçok davranışı gerçekleştirme eğiliminde olduğundan ailelerin koydukları kuralları çiğneme eğilimi gösterseler de kontrol edilebilirler. Bu yaşlardaki çocuğun, akademik gaye dâhil, günlük ortalama bilgisayar kullanımının bir saati geçmemesi tavsiye edilir.

Ergenliğin Eşiğinde
Ön ergenlik dönemindeki 10 - 13 yaş çocuğu, bilgisayar, internet ve oyun konsolları konusunda oldukça fazla bilgiye sahiptir. Bu alandan her türlü bilgiye sınırsız ulaşım sağlayabileceğinin farkındadır. Arkadaş ilişkileri eskiye oranla önem kazanır. Arkadaşlık kurma siteleri ve özellikle anlık ileti en çok kullanılan araçlardır. Ayrıca, okullar doğru kullanımı teşvik etmek amacı ile internetten bilgi aramaya yönelik çeşitli projeler, ödevler verirler. İletişim maksatlı cep telefonu ihtiyacı sınırlı olarak karşılanmalıdır. Eğer ebeveynler dikkatli olmazlarsa, tehlike kapıda demektir.

O Artık Genç
Lise dönemi gençleri içinse artık bu temeller üstüne bir yaklaşım yardımcı olacaktır. Bağımsız, kendi kararlarını almak isteyen, egosu güçlenen genç, ailenin bu konudaki koruyucu, kontrol eden, sınırlayan yaklaşımlarını kabul etmez. Dijital aletlerin zararları konusunda bilgi vermek, onun üzerindeki etkilerini göstermek işe yarayabilir, diye düşünülse de, günümüzün liseli gençleri anne-babaları dinleme hususunda oldukça isyankâr tavırlar takınıp, söz dinlemez olabiliyorlar.

Aileler Ne Yapmalı?
Gelişim çağındaki çocukların iç denetimleri yeterli olmadığı için ebeveynlere büyük görevler düşüyor. Hedef, teknolojik vasıtaları yasaklamak değil uygun şekilde kullanılmasını temin etmektir. Önce vazife ve mes'uliyet, sonra dijital aletler mükâfat olarak verilmelidir. Burada çocuğunun yararını gözeten ebeveyn olarak "bilgisayar ile oynayabilir miyim anne?" sorusuna "ödevlerini bitirdikten sonra yarım saat oynayabilirsin" yaklaşımı ve netliğine ihtiyaç vardır.

Şayet çocuklara ve gençlere karşı kararlı olmazsanız, cep telefonu veya bilgisayarın bir uyuşturucu madde tesiri gösterdiğine şahit olup, çaresiz kalabilirsiniz.

Dünya Bülteni