Kelimeler anlam dünyamızı ifade ediyor. Kullandığımız kelimeler duygu ve düşüncelerimizi ifade etmekle beraber duygu ve düşüncelerimizi etkiliyor ve yönlendiriyor. Bu nedenle ağzımızdan çıkanları kulağımızla işitmek ve aklımızla müsbet ve menfi kelimeleri fark etmek önem arz ediyor. Bir sonraki adım ise menfî kelimeleri terk ve müsbet kelimeleri tercih noktasında bir irade ortaya koymak.

Bundan bir buçuk asır evvel kullanılan kelimeler ile şimdi kullanılanları kıyas ettiğimizde çok acib ve garip bir tablo ile karşılaşıyoruz. Ceddimizin kullandığı çoğu kelimeler imanlarını ifade ediyor. Bir zorlukla karşılaştıklarında “Allahuekber”, hayret ettikleri bir durum karşısında “sübhanallah” ifadeleri dökülürdü mübarek ağızlarından. Günümüzde bu durumlar muvacehesinde (karşısında) kullanılan kelimeleri zikretmeyeceğim. 

Bu asrın insanları olarak kullanılan dilden ve bu dilin anlam dünyamıza dolayısıyla da duygu ve düşünce dünyamıza etkilerinden berî olmak pek de mümkün görünmüyor. Peki ne yapabiliriz? Hiç olmazsa aynı durum karşısında kullanabileceğimiz müsbet kelimeleri ve Allah’ın varlık ve birliğini ifade eden kelimeleri tercih etmeye gayret edebiliriz.

Dil bilimcilerin bu konuda güzel çalışmaları var. Bu konu esasen onların konusudur. Biz sadece meseleye nazarları tevcih etmeye gayret ettik. Elbette bu konuda söylenecek ve yazılacak çok şey var. Akademisyen İsmail Sübhandağı’nın konu ile ilgili ciddi araştırmaları var. Hususen ders kitaplarındaki metinlerin tahlilleri ve talebelerin kompozisyonlarının incelenmesi ile yazdıkları, içtimai hayatımızın acib durumunun sebebini ortaya koyuyor. Elif dergisinin 13. sayısı da dil konusunu gündeme getirmiş. Bu sayıdaki yazıları altını çizerek okumuşum. Sizinle de paylaşmak arzu etmiştim lâkin şimdilik bu kadarla yetinelim.

İnşallah bizi hayra, güzel bakmaya ve güzel düşünmeye, fıtrî bir hayata sevk edecek kelimeleri hayatımızda çoğaltırız ve bugün kullanılmakta olan kısır ve fıtrata mugayir kelimelerin baskısından kurtuluruz. Kalıplar dayatan ve ayrıştıran kısır bir dil değil fıtratın genişliğini ihsas eden ve birleştiren bir dil kullanmak temennisiyle.