Kıt’a

Sızlar, yanar andıkça şu kalbim:
Ah! Boztepe, Çamlık ve Soğuksu..
İlk-gençliğimin geçdiği yerler...
Bir his beni ağlatdı, çocuksu...

Nazm

“İktisâd eyleyen insan geçiminden dara düşmez.”
Doğru söz, hem de mücerreb. Fakat, îzâh bana düşmez.
Bu hadîs, olsun oğul, dinle, hayâtın boyu düstûr:
Kimseden alma ne minnet, ne de borç; alnın açık gez!

Tuyuğ

Maddeten, ma’nen tedennî başlayıp
Bilmedik neymiş günah, neymiş ayıp.
Elde mevcud her ne var, verdik yele;
Kaç asırdır hep hezîmet, hep kayıp...

Rübâî

Yağmur yağıyor, başladı asfalt kokusu.
Yok burda o toprak, o ağaçlar, yok o su!
Sâkinleri, her şey gibi sun’î, şehrin;
Yalnız yaşayan bir yığın, evler dolusu...