Kıt’a

Millet sana ümmîdini bağlar;
Lâkin, bu ne hâl, ey delikanlı?!.
Hayfâ! Neyi umduk, neyi bulduk;
Gençlik: ele hayrân, eli kanlı!...

Nazm

El için dostluk bozulmaz.
Kan döküp, insan vurulmaz.
Vurduğun öz kardeşindir;
Kahramanlık böyle olmaz!

Tuyuğ

Dînidir canlandıran bir milleti.
Dinsiz insan mahveder cem’iyyeti.
Yok lüzum isbâta, istenmez misâl;
Göz önündeyken şu Taksim cinneti...

Rubâî

Dinlenmem hiç, zîrâ yokdur sakalım.
Târihden bir yaprak aç, bak, bakalım:
Bir millet tefrikayla bulmuş mu bekà?
Coşkun ırmak olup berâber akalım!