Meşrep muhabbeti güzeldir güzel görülmese o yola girilmez zaten. Gerçekte ise fertler adedince meşrepler, meslekler vardır.

Vahidiyet içinde ehadiyyet tecellisine bakarsak bunu fark ederiz.

“Fazla sıkmayın. Herkes aynı meslekte olmaz” der Bediüzzaman. Zorlamak, tornaya sokmak, aynileştirmeye çalışmaktır ki fıtrata terstir. Bu tersyüz ediş geçmişte çok yaşandı, nice kırılmalar, inşikaklar oldu!

Bundan sonra olur mu?

Defalarca okunan kitaplar, bahisler içe işlemez, hayata yansımazsa yine olur; isimler, resimler değişir tekerrür eder durur aynı hal!

Tevhide erişmek, ehadiyyet tecellisini enfüste ve afakta müşahede etmek; günün karelerine bunu taşımak ve o hali ihlasla muhafaza etmek mümkün olduğunda ve ekseriyet bu hali kazandığında bu hal değişir ki küçük bir asr-ı saadet olur.

Ne var ki temenni ile olmuyor, birileri yapsınla da olmuyor.

Meslekler arasındaki ince çizgiler var gibi görünen gerçekte olmayan çizgiler. Kalınlaştırmaya hatta duvara çevirmeye lüzum var mı?

Dünyanın hali ortada! Ehli küfür bütün kaleleri zaptetmiş, dünyayı talan ediyor, kim dur diyecek?

Küçük odacığını korumakla meşgul olan dünyaya ne verebilir? Bir kaşık sudan çıkmam diyen derya idrakini nasıl taşır?

Neyiz ki ne yapalım?

Niyet, idrak, zihin pergeli açılınca bir kişinin himmeti bile akışı değiştirebilir! Olur mu olur!

Yalama olmuş zihinlerle bir arada olmak ve onlarla uğraşmakla bir şey olmaz elbet; vah esafa zaman kaybı.

Yeni insanlar, yeni zihinler, taze fidanlar, yeni yollar, yeni meslekler; otoban geniş...!

Üç kişilik meslek kurarsın; kime ne!

Üç kişi ile dünya değişir mi? Kelebek etkisi ile evet.

Neredeyiz, ne yapıyoruz, bu halimizle nereye varırız? Duvarların arasında hapis miyiz sorularını kendine sıklıkla sormak ve böylesi kimselerle safları sıklaştırmak...

Mümkün olmayacak şeyler değil. Çok sözdense yapılabilir adımlar atmak gerçekliğe daha yakın. O gerçekliğe yakın olduğumuzda haydutların istilasındaki dünyanın kurtuluşu uzak değil vesselam.