Bismillahirrahmanirrahim

Cenab-ı Hak (c.c), Zümer Sûresi 21-22. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor:

21-Görmedin mi? Şübhesiz ki Allah, gökten bir su indirdi de, onu yerdeki kaynaklara koydu; sonra onunla renkleri muhtelif ekinler çıkarıyor; sonra kurur da onu sararmış görürsün; sonra da onu bir çöp yapıyor. Şübhe yok ki bunda (selîm) akıl sâhibleri için gerçekten bir nasîhat vardır. (*)

22-O hâlde Allah’ın, kalbini İslâm’a açıp da, Rabbisinden bir nûr (bir hidâyet) üzere olan o kimse (küfründeki inadından dolayı kalbi mühürlenen kimse gibi) midir? Öyleyse Allah’ın zikrine karşı kalbleri katılaşmış olanlar vay hâline! İşte onlar apaçık bir dalâlet içindedirler.

(*) “Gözleri küsûfa uğramış (tutulmuş) bazı adamlar, gözleri önünde vukūa gelen gayr-ı mahdud (sayısız) husûsî haşir ve neşirleri (dirilmeleri) gözleriyle gördükleri hâlde, kıyâmet-i kübrâyı (büyük kıyâmeti) ve haşr-i umûmîyi (herkesin diriltilmesini) nasıl istiğrâb ediyorlar (garib görüyorlar)? Acabâ çiçek açıp, semere veren (meyve veren) ağaçlarda her sene îcâd (yoktan var) edilen meyvelerin haşir ve neşirlerini gördükten sonra haşr-i umûmîyi istib‘âd eden (akıldan uzak gören) hiç sıkılmaz mı?” (Mesnevî-i Nûriye, Habâb, 94-95)