Çocuklarımıza olumlu davranışlar kazandırmak hepimizin hem isteği, hem de görevidir. Elimizdeki en değerli sermaye çocuklarımızdır. Bizlerde çocuklarımıza maddi ve manevi donanımlar kazandırmak için çabalar dururuz. Bazen amacımıza ulaşırken, bazen de hayal kırıklığına uğradığımız olur. Ne olursa olsun onlar bizlere emanet olarak verilmiştir.

Çocuklarımızdan her zaman olumlu davranışlar içersinde olmasını isteriz, bu da bizim en doğal hakkımız. Bazen çocuklarımızın bizim isteğimiz, arzumuz dışında davranışlar sergilediklerini de şahit oluruz. Çocuklarımızın bazı olumsuz davranışları karşısında da olumlu disiplin yöntemlerine uygulamamız onların olumlu davranışları kazanmalarına yardım ve teşvik eder.

Olumlu disiplin yöntemlerinden biri de göz ardı-teşvik etmektir. Göz ardı- teşvik etmek demek; bazen olumsuz davranışını göz yummak, görmemezlikten gelmek, olumlu davranışlarına da takdir etmektir.

Örneğin;
Çocuğumuza diş fırçalama alışkanlığı kazandırırken bazen diş fırçalamadığı zaman göz ardı edilebilir. Dişlerini fırçaladığı zamanlarda da takdir edip teşvik edebiliriz. Diş fırçalama davranışını beceremediği zamanlarda da tepki göstermemek, gayret gösterdiğinde de takdir etmeliyiz.
Kahvaltısını ve sütünü bitirmek istemiyorsa zorlamamalı, bitirdiği zamanda takdir edilmelidir.

Çocuk sokağa oynamaya çıktığında üstünü kirletmesine bazen göz yumabiliriz.
Çocuklarımıza erken yatma alışkanlığı kazandırmak hepimizin isteğidir. Okula giden çocuklarımızın hafta içi erken kalkıp okula gittikleri ve ders çalışmak için geç saatlerde yattıkları çok oluyor. Hafta sonu akşamlarında geç yatmalarına ve daha geç saatlerde kalkmalarına göz yumulabilir.

Çocuklarımızın küçük yaramazlıkları bizleri çok rahatsız etmiyorsa göz ardı edilebilir.
Çocuklar oyuncakları ile oynarken oyuncaklarını dağıtmaları göz yumulabilir. Oyunu bittiğinde toplamak istemiyorsa oyuncak toplamayı da oyuna dönüştürüp dağıttığını toplama alışkanlığı kazandırabiliriz.

6 yaşında çocuğu olan bir annenin bu yöntemi uygulaması sonrasındaki kazanımlarını ortaya koyan yaşanmış bir hayat hikâyesi;
“Ben oğlumun oyuncakları dağıtmasını genelde göz ardı ederim. Çünkü oyuncakları oynarken onu takip ediyorum. O kadar güzel hayaller kurarak oyun oynuyor ki… Oyuncaklarını niye dağıttın diye bağırmaktansa, onu izliyorum. Daha sonra ben ortalığa toplamaya başladığımda, oyunun bittiyse sende oyuncaklarını toplar mısın? Benim etrafı topladığım, düzenlediğim gibi. Bak ben her yeri topladım. Her yer tertemiz ve düzenli oldu dediğimde oğlumda dağıttığı oyuncaklarını topluyor. Ben oğluma teşekkür ediyorum ve mükâfat olarak sevdiği bir yemek yapıyorum. Böylece problem yaşanmadan olumlu davranış kazandırıyorum. “

Bazen yapılan küçük yaramazlıklar görmemezlikten gelinmelidir. Küçük çocuklar mutfaktaki tencerelerle oynamayı çok severler, oynarken dağıtırlar. Tencereleri dağıtması bazen göz ardı edilmelidir. Dağıttığını toplama alışkanlığı kazandırılmak isteniyorsa dağıttıklarını toplama işini de oyun ile yaptırabiliriz. Çocuğumuz dağıttığı oyuncakları topladığı zaman aferin, evimiz ne kadar temiz ve düzenli oldu, teşekkür ederim dediğimizde çocuğumuza evi toplama davranışı kazandırmada desteklemiş oluruz.

Çocuklarımızın okulda aldığı sınav notları bizim istediğimiz notlar değilse, onları eleştirmek, yargılamak yerine arada görmemezlikten gelmek onların suçluluk duymalarına engeller. Güzel notlar aldıklarında takdir etmek daha çok çalışma ve güzel notlar alma çabası içersinde olmasını sağlar.

6-12 yaş arasındaki çocukların bazıları gözle görülemeyen hayali varlıklardan korkarlar ve anne-babaları ile yatmak isterler. Böyle bir durumda çocuk anne-babadan ayrı yatmalıdır düşüncemiz göz ardı edilebilir. Kısa bir süre için en azından çocuk uyuyana kadar anne veya babadan biri çocuğun yatağında çocukla yatabilir. Bu arada çocukla konuşarak bu tür varlıkların olmadığı ve bizlere zarar veremeyeceği konuşulmalıdır. Çözüme ulaşmayan korkularda başka çözüm yolları aranmalı. Bu varlıklar hakkında kitaplar okumak, uzmana götürmek gibi.

Çocuğun bedensel ve zihinsel yönden yaşının gerektirdiği beceriye yapamadığı zaman da göz ardı edilmelidir. Bunun altında mutlaka bir neden vardır. Bu nedenin ne olabileceği araştırılıp bulunmalıdır. Çocuğun yapabileceği becerileri ve davranışları gösterememesinin altında çocuk hasta olduğu için iştahı yoktur yemek yemeği istemeyebilir. Veya gece uyuyamamıştır veya o gün çok yorulmuş olabilir. Bu tür problemlerin çözümünde etkin dinleme yöntemi kullanmak çocuğumuzu daha iyi anlamamıza sağlar.

Çocuklarımızın çok göze batmayan, bizleri çok rahatsız etmeyen bazı olumsuz davranışlarını görmemezlikten gelmek, göz yummak olumlu davranış kazanması bakımından hem çocuk, hem de biz anne ve babalar için bir kazanımdır. Çünkü çocuk kırılıp incinmediği, davranışından dolayı cezalandırılmadığı için kendine olan güveni zedelenmez. Fakat çocuğa olumsuz davranışlarından duyduğumuz rahatsızlığımızı hissettirmeliyiz ki aynı olumsuz davranışı yapmaya alışkanlık haline getirmesin.

Çözüm için de; ben dilini yöntemini kullanarak duygu ve düşüncelerimizi ve davranışının sonucu anlatılmalı ve “bu seferlik” sözcüğünü kullanarak bu davranışın tekrarlanmasını istemiyorum mesajı verilmelidir.