Mustafa Gökay’ın şiiri:

Güneşte gül yetiştirenler

…………………………..Cemre günüydü !........

Kör gecenin azametinde ayarsız

Düşlere akıyor zamanın büyüsü toparlanmadan

Cesaret işi geceye yelken açmak bu saatlerde

Zararsız ay terapisi yapma çiçekleri u/yandırmadan

Ölümün küçük kardeşi uykudayken şehir

Pusuya yatmış radyasyona hamile kara bulutlar

Yağmurun gözleri nemli ve kararsız

Dağlar büyüklüğünde taşlar savruldu o gece

Parçalandı gerçeği boğan surlar

Fecr-i sadık sökmek üzereyken

Güneşte gül yetiştiren gençler

Meydana çıktılar birer birer

Ellerinde kalemden meş’alelerle.

‘Gözün aydın olsun’ azametli gece,

Şehir uyanacak artık güneşli şiirlerle!