Kalû-belâ makamı,
Tüm ruhların meskeni,
Kâinatın merkezi,
Ulu ma’bed Beytullah.

Lebbeyk dedi kulların,
Avdet edip geldiler,
Niyet, istilâm ile,
Nur halkaya girdiler.

Dönüyorlar şavtları,
Şaşırmadan zikirle,
Ayrı, ayrı milletler,
Hepsi aynı fikirle.

Başlıyorlar safâ’dan,
Koşuyorlar Merve’ye,
Hâcer’in hicranını,
Veriyorlar sîneye.

Önce Mina, Arafat,
Müzdelife, Mina’ya,
Atıyorlar taşları,
O lâinli mânaya.

Yüce Resule hasret,
Medine dönüşünde,
Görününce O Hadra,
Medîne girişinde.

Gözyaşları sel olur,
Kavuşup, ayrılınca,
Hasret hîç sükûn bulmaz,
Orada kalmayınca.

Dönüyorlar şimdi de,
Vatan ve yâranına,
Gönüller hep geride,
Hasretler Cananına.

[email protected]