Eyüp OTMAN
Haçın kucağında Risale!
Haç’ın kucağında gördüm Risale,
Utandım acıdım böyle bir hâle,
Bu kadar mı insan düşer dalâle,
Husumet gözleri kör edip gitmiş.
Ne körlük Yâ Rab! Nasıl husumet,
Nasıl bir çizim, nedir bu hâlet,
Üstadım ne olur bizleri affet,
Eser’ini çarmıha, çakmış vicdansız.
Kitabının bağrında dört kalın çivi,
Delmiş kitabını ucu sipsivri,
Bu oyun Üstadım, inan çok kirli,
Sıçrattı üstüne, kiri olanlar.
Sahiplendi kitabını, bu asil devlet,
Bununla, devlet; bulacak şevket,
Derk etmez bunu, aklı kıt, hayret;
Seni kullanıp da; Seni üzdüler.
Diyanet, eserini; bastı, hamdolsun,
Devamı gelecek dedi; and olsun,
Alkışlamak elbet, bize; şart olsun,
Böyle bir hizmete; dudak büktüler.
Nedir bu devlete bu kadar öfke,
Hangi dolmuşlara biner oldunuz,
Vatana, millete, sahip çıkarken,
Böyle bir devlete; söver oldunuz.
Yazılar, çizgiler, iz’andan yoksun,
Dilini, eşeğin arısı soksun,
Benim dünyamda; artık hiç yoksun,
Çizgini de, çizdim; haberin olsun.
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.