Ramazan geldi gidiyor bile; camiler boş, iftarlar sessiz, sahur ıssız. Çok şey sanala döndü, teknoloji çok şeyi kolaylaştırıyor gibi görünse de olumsuzlukları da yok değil.

Başka çıkar yol da yok, her yön aynı kapıya çıkıyor. Kişinin kitabı eline alıp kendi okuması ve karşısında biri ile duygu ve fikirle müzakere etmesini hiçbir teknoloji sağlayamaz. Yakınımızda böyle biri var da uzakta sanal biri ile bağlantıya geçmek ne derece doğru bir eylem?

Okumadan çok dinlemeye, izleyemeye yönlendirildiğimizin farkında mıyız?

Ne güzel demiş Sadık Yalsızuçanlar: “İnsan söz ve gözle mayalanır.”

İnsanın mayalanması hadisesinin yalnız başına olmayacağı ve nasıl olacağının net ifadesi. Bugünden bakarsak sanalla olmuyor bu iş; bir başka pencereden bakarsak sanal bu işe yardımcı olabilir!

İnsiyak ve insibağ; göz göze, söz söze olur, nefeslerin meşki ile gerçekleşir. Öyle biri olmak ve öyle birini bulmak; Mevlana olup Şemsi bulmak, Şems olup Mevlana’yı bulmak gibi bir şey. Kim gerçekleştirir bunu?

Ramazan bunun için fırsat günler. Kur’an okumak bir nevi Allah’la bağ kurmak gibi deniyor. Bütün mesele bu bağı kurmak ve devam ettirmek değil mi? Kâinat kitabını tefekkürle okumak, hadiseleri eşyayı bu tefekkürle değerlendirmek; Kur’an’ı kâinatla beraber okumak, hayatın içinde hadiselerin akışında bunu göstermek; nihayetinde güzel ahlaklı insan olmak. Kur’an’la mayalanmak.

Olabildiğince lüzumsuzluklardan uzak durmak, söz göz israfı yapmamak, sanal ayartılara ve kavgalara girmemek; garip geçen ramazanı iyi değerlendirmek, hamlıktan kurtulmak için yapmamız gereken birkaç hatırlatma.

Hayatı hakikatle mayalayacak söz ve gözü aramak ve bulmak; bu serüven herkes için farklı; her bir insan ayrı bir alem çünkü.

Evet “Evdekal” ama sanalın esiri olma; içindeki “Hira’yı”, “Hicreti”, “Fethi” keşfet; bunda yaren olacak sözü ve gözü ara.

Hakikat sanala sığmaz, sanal hakikate hizmet edebilir.