İman, ibadetler ve ahlakı bir bütün olarak düşünmek gerekir. Çünkü imanlı olmak kişiyi Allah’a kul olmaya, layıkı ile ona ibadet etmeye götürürken, ibadetlerden beklenen sonuç da güzel ahlaklı olmaktır.

Bu hikmetten dolayı Ayet-i Kerime’de “(Ey Muhammed!) Kitaptan sana vahyolunanı oku, namazı da dosdoğru kıl. Çünkü namaz, insanı hayasızlıktan ve kötülükten alıkoyar. Allah'ı anmak (olan namaz) elbette en büyük ibadettir. Allah, yaptıklarınızı biliyor.” (Ankebut 45) buyrulmuştur.

Hz. Peygamber de bir hadiste “Kim yalan söze ve kötü amele son vermezse Allah'ın onun aç ve susuz kalmasına ihtiyacı yoktur." (Buhari, Savm 8, Edeb 51) buyurarak aynı gerçeğe dikkat çekmiş ve ibadetlerin doğal sonucunun güzel ahlak sahibi insan olmak olduğunu ifade etmiştir.

İbadetleri yerine getirme ve güzel ahlak sahibi insan olma, asıl itibari ile Allah’ın emri olduğu için yapılmakla beraber, bunların bir takım dünyevi faydaları da vardır.

Her ne kadar Allah için yapılan bir ibadet ve güzel ahlaklı olmak ilk bakışta insanın özgürlüğünü kısıtlıyor gibi görünse de gerçek böyle değildir. Allah’a kul olmak, kişiyi bütün bağlardan kurtarıp Allah’tan başkasına kul olmama sonucuna götürürken, güzel ahlak sahibi insanlar olmak da, toplum olarak düşünüldüğünde, hiç kimsenin başkasının hakkına tecavüz etmediği, herkesin özgürlüğünü başkasının hakkını ihlal etmeme şartına bağladığı bir dünya anlamına gelmektedir. Çünkü bir kimse için özgürlük olan bir şey başkasının özgürlük alanını daraltmakta ve onun için dünyayı yaşanılmaz bir hale getirebilmektedir.

Dolayısıyla, ibadetlerin ve güzel ahlakın pek çok faydasını, sadece fertler için değil bütün toplum için dünyayı yaşanılabilir bir hale getirmek ve iki dünyada mutluluk olarak özetleyebiliriz.

Sorularla İslamiyet