İrlandalılar, ülke tarihinde acılı izler bırakan; 1845-1849 yılları arasında yaklaşık bir milyon kişinin ölümüne, bir milyon kişinin de başka ülkelere göç etmesine neden olan "Büyük Kıtlık"ı (An Gorta Mor) anıyor. İrlandalılara göre İngiltere'nin sömürgeci yaklaşımından kaynaklanan ve İrlanda bağımsızlık hareketiinin temellerinin atıldığı o dönem, Osmanlı devleti denizleri aşıp yardım elini uzatmıştı.

SULTAN ABDÜLMECİD'iN EMRiYLE

Kıtlığın acı sonuçlarının en yoğun hissedildiği ve bazı İrlandalıların "Kara 47" olarak andığı 1847 yılında Osmanlı Padişahı Abdülmecid, İrlanda'ya 1000 poundluk para yardımında bulunmuştu. İrlanda bu yardımı hiçbir zaman unutmadı. Dün felaketin yıldönümüydü ve ülkedeki tüm okullarda bir dakikalık saygı duruşunun yanısıra kıtlığın izlerini en fazla taşıyan bölgelerden Co Mayo'daki Murrisk köyünde düzenlenenen anma törenine Türkiye'nin Dublin Büyüleçisi Altay Cengizer de katıldı.

İNGİLTERE YARDIM ETMEDİ

Büyük Kıtlığın nedeni, 19'uncu yüzyılın ortalarında nüfusu 8 milyonu aşan İrlanda'da, özellikle yoksulların temel besini patatese bulaşan hastalıktı. 1845 sonbaharında patatesin tüketilemez durumda hasat edilmesi, İrlandalıların "An Gorta Mor" olarak andığı dönemin başlangıcı oldu. İrlanda'nın kalabalık ailelerini kısa sürede açlıkla yüz yüze getiren kıtlıkta yetersiz beslenme ve bakımsızlık hastalıkları da beraberinde getirdi. Çoğu İngiliz olan toprak sahiplerine borçlarını ödeyemedikleri için evlerinden çıkmak durumunda kalan İrlandalılar da çareyi göç etmekte buldu. Bugün kimi kaynaklarda "İngiltere'nin İrlanda'ya yeteri kadar destekte bulunmadığı, bu yüzden dönemin, İrlanda'nın bağımsızlık mücadelesinin de asıl başlangıcı olduğu" savunuluyor.
Yeni Şafak