Bediüzzaman Said Nursi hazretleri kabiliyet ve istidatlara göre işlerin taksim edilmesini tavsiye etmektedir. Yüce Allah her varlığı bir iş için yaratmıştır. Tabiata ve Allah’ın yarattığı varlıklara baktığımız zaman bunun çok güzel örneklerini görürüz. Allah her canlıya onun kabiliyetine göre iş vermiş ve ona göre rızkını takdir etmiştir. Hiçbir canlı bir diğerinin işine karışmaz ve herkes işine odaklanmış en güzel şekilde yapmakla meşguldür. Karınca devenin yükünü kaldıramaz; Allah ona kaldıracağı kadar yük yüklemiştir. Arı uçar ve çiçeklerden bal özü toplar ve en güzel balı yapar. Örümcek ağını en mükemmel şekilde yapar ve en güzel yerlere koyar. Her canlının kendine özgü işi vardır.

Aynen bunun gibi, Allah insanların her birine bir kabiliyet vermiştir. Eğitimin amacı öğrencilerin kabiliyetlerini keşfederek bunu geliştirecek şekilde yönlendirmektir. Müezzin müftünün işini göremez, öğretmen müdürün vazifelerini yapamaz. Herkese kabiliyetine göre iş verildiği taktirde terakki ve tekamül sağlanır. Gelişmenin ve ilerlemenin yolu “Taksimu’l-Â’mâl” denilen “İş Bölümünden” geçmektedir. Bediüzzaman hazretleri “Kızıl İ’câz” isimli eserinden yukarıda ifade edilen hakikatleri tadat ettikten sonra “Taksimat yapılmazsa kazıye terakkiyata değil, tedenniyata müncer olur” demektedir.

Taksimu’l-Amel iş odaklı olmak ve işe odaklanmak demektir. Ortada yapılacak bir iş vardır ve bu işi kimin en güzel şekilde yapabileceği düşünülmeli ve ona göre kişileri seçerek ona yaptırmalıdır. İşin mükemmel yapılması buna bağlıdır. Adama iş bulunmayacak, “bu işi kim olsa yapar” denilmeyecek, bilakis, “işlere adamlar intihap edilecektir.” Bediüzzaman “Maalesef bu taksime riayet edilmediğinden seleflerden daha çok ektiğimiz halde, onlardan pek az bir derecede mahsuller alıyor ve az fayda görüyoruz” buyurur.

Hayatta başarı için “iş odaklı” çalışmak ve Bediüzzaman’ın “güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır” vecizesinde ifadesini bulan “pozitif düşünce” ile olayları değerlendirmek doğru bir yaklaşım tarzıdır. Olumsuz/negatif düşünmek ve her şeyin olumsuz taraflarına bakmak ve yanlışları, olumsuzlukları görmek doğru bir yaklaşım tarzı değildir. Hayatı zehir eder ve çalışma şevkini, geleceğe ait ümidini kırar. Ümit çalışmanın dinamosu, yeis ise her kemalin engelidir. Olumlu düşünce çözüm üretmeyi de beraberinde getirir. Bir şeye olumsuz bakan bir insanın beyni daima bahane üretmek için çalışırken, olumlu yaklaşan ve problemlerle boğuşan bir beyin de daima çözüm üretir ve bu da başarıyı beraberinde getirir.

İş odaklı düşünmenin bir başka boyutu da “müşteri memnuniyetini” esas almaktır. İnsanların beklentilerine ve ihtiyaçlarına göre iş ve mal üretmek şarttır. Gelişimin temelinde beklentilere cevap vermek ve daima hayatı kolaylaştırmak esastır. Peygamberimizin (sav) “Kolaylaştırın, güçleştirmeyin; müjdeleyin, nefret ettirmeyin” hadisi hayat ölçümüz olmalıdır. Bu hadis-i şerifi sadece dini tebliğ yönetimi açısından değerlendirmemek ve sadece uhrevi alam yüklememek lazım. Çünkü ilim iki nevidir. Birincisi “hayatı kolaylaştıran” ilim, ikincisi, ise “hayatı anlamlandıran” ilimidir. Hayatı kolaylaştıran ilim “Fen ve Teknik” ilimdir. Hayatı anlamlandıran ilim ise “İman” ilmidir. Hadis-i şerifi bir de hayatı kolaylaştıran ilim açısından ele alırsak pekâlâ peygamberimizin “hayatı ve yaşamayı kolaylaştırın, zorlaştırmayın” dediğini duyarız. Bu da iş odaklı ve hayatı kolaylaştıracak teknik ve imkânları üreterek insanlığın dünyevî saadetine hizmet etmek anlamına gelir.

İş hayatında başarının bir başka şartı da müşteri menfaatini, muhtaç olan insanın faydasını düşünerek hareket etmektir. İş odaklı düşünmek iş kalitesini artırdığı gibi, iş yapanın ihtisas sahibi olmasını da sağlar. İhtisas ve kalite ise insan ihtiyacını en sağlıklı bir şekilde teminine sebeptir. Böylece medeniyetler gelişir ve toplumlar terakki ve tekamül eder.