(Rahmetli anneanneciğimin ardından) 

Ne olur düştüğüm bu derin hasretten
Tut yüreğimden de kaldır beni Rabbim
Dolaşsın başımda o serin elleri
Düşte gözlerini göster bana Rabbim

İsmim sesini arar, köşesi ıssız
Solmuş menekşesi değildi ki susuz
Her ayrılık gibi bu veda da ansız
Cennet diyarlarında kavuştur bizi Rabbim
Cemâlini seyirde buluştur bizi Rabbim

***

Sevgideğer anneannemi yakın zaman önce ebediyete uğurladık.Eğer ahiretin varlığı kalbimi ısıtıyor olmasaydı, ayrılan yollar ileride bir noktada tekrar buluşmasaydı, kalbim, vuslatı bekleyemeyen bir firakın ayazına nasıl dayanırdı? Elhamdü lillahi ala nuri'l-iman.

"Sizlere müjde! Mevt i'dam değil, hiçlik değil, fena değil, inkıraz değil, sönmek değil, firak-ı ebedî değil, adem değil, tesadüf değil, fâilsiz bir in'idam değil. Belki bir Fâil-i Hakîm-i Rahîm tarafından bir terhistir, bir tebdil-i mekândır. Saadet-i Ebediye tarafına, vatan-ı aslîlerine bir sevkiyattır. Yüzde doksandokuz ahbabın mecma'ı olan âlem-i berzaha bir visal kapısıdır." (Mektubat - 226)