Karadeniz dalgaları gibi vurur hayat. Aniden derinleşen denizi gibi alır dünya. Bir mevsim yal gibidir, bir mevsim taşar denizi ve doldurulmuş sahili istila eder sert dalgaları. Gökten su, yerden su vurur ömür senelerine.

Kenarı taşlık, kayalıktır, bazen uçurumdur, içi balık hazinesidir, bereketlidir. Kıyıdaki dağlara kafa tutan bir celali vardır. Karadeniz, karadeniz tabiatlıdır. Bazen neşeli, bazen aniden köpüren.

Yabancı çekmez, başına buyruktur. Dünya gibi kimseye yar olmaz. Kıyısındakileri doyurur, diğerlerine de dünyaya gelir gibi birkaç voltalık ya da sahilinde birkaç saatlik oturmalık zaman geçirtir.

Karadeniz bu, ömrün dört mevsimini tam yaşatır. Baharı bazen güneşli bazen yağmurludur çocukluk gibi. Yazı gamsız, dertsiz bir sıcaklık, gençlik sunar. Sonbaharında erken gelen düşünceli olgunluk yaşı yağmurları sele boğar ömrü. Kışı bol karlı, rüzgârlı çetin bir ihtiyarlığı taşır ömrün son demine.

Karadeniz hayattır. Nimetiyle, gafletiyle yaşamdır.

(AD)