Kimi köşe yazarları alem-i İslam’a indirilen darbelerin ızdırabından köşesinde inlerken…

Kimi köşe yazarları da vatan ve millete indirilen darbelerin keyfinden ve zevkinden köşesinde dört köşe oluyordu.

Kimi köşe yazarları yanan memleketin ateşini söndürmek için kalemlerini bir hortum gibi kullanırken…

Kimi köşe yazarları da kalemlerini bir kibrit bir çıra gibi tutuşturup vatanı, milleti ve nesilleri yakıyordu.

Kimi köşe yazarları ittihad-ı İslam köprüsü olan şu Türkiye’nin altına kalemlerinin omzunu bir direk gibi koyarken…

Kimi köşe yazarları da bu köprüyü havaya uçurmak için kalemini bir dinamit lokumu gibi kullanıyordu.

Kimi köşe yazarları memleketin hastalıklarını tedavi için kalemini nafi tiryaklarla doldurarak bir şırınga gibi kullanırken…

Kimi köşe yazarları da İsrail’den ve Avrupa’dan gönderilen zehirleri kalemlerine doldurarak bu vatan evlatlarına zerk ediyorlardı.

Kimi köşe yazarları Türkiye ve Alem-i İslam binasının inşasında kalemleri ile istikbalin hayırlı projelerini çizerken…

Kimi köşe yazarları da haylaz çocuklar gibi ellerine kalemlerini almışlar, bu tertemiz projeleri karalayarak adeta karalama defteri yapıyorlardı.

Kimi köşe yazarları İstanbul’un fethindeki kahraman dedelerimiz gibi hainler cephesine bir ok gibi fırlatırken…

Kimi köşe yazarları da yamyamlar gibi yedikleri insaniyet hukuk etinden dişlerindeki kırıntılarını temizlemek için kalemlerini bir kürdan gibi kullanıyordu.

Kimi köşe yazarları Kuran’dan ve hadislerden aldıkları billur hakikat sularını kalemlerinin çeşmesinden bütün Anadolu’ya akıtıp gül ve gülistana çevirirken…

Kimi köşe yazarları da kalp ve ruhlarındaki pislikleri kalemlerini lağım borusu gibi yaparak Anadolu’ya boşaltıyordu.

Kimi köşe yazarları Hacivat Karagöz gibi kalem tutan kollarının ipleri şer odaklarının ellerinde iken…

Kimi köşe yazarlarının kalem tutan elleri de sanki meleklerin ellerinde idi. (ilham cihetiyle)

Kimi köşe yazarları Bedir’deki mücahidler gibi kalemlerini bir mızrak gibi savururken…

Kimi köşe yazarları da hurma bahçelerinin derdine düşen Kuzman gibi kendi kalemini kalbine bir hançer gibi saplayarak ebedi hayatını mahvediyordu.

Kimi köşe yazarları klavyesinin tuşlarına vurarak ehli dalaletin sırtını tuşa getirirken…

Kimi köşe yazarları da tuşa basarken kendisi tuşa geliyordu.

Kimi köşe yazarları kaleminin ucunu hakikat bayraklarını takarak hamiyet rüzgarıyla dalgalandırıken…

Kimi köşe yazarları da kalemini balta sapı gibi yapıp o sancakları devirmek için çırpınıyordu.

Kimi köşe yazarları hıyanet dağlarını kalemlerinin delerken…

Kimi köşe yazarları da Türkiye gemisini deliyordu.

Kimi köşe yazarları köşesini rasathane gibi yaparak geniş coğrafyaları temaşa ederken…

Kimi köşe yazarları da nefsine esir düşmüş hücre mahkumları gibiydiler.

Kimi köşe yazarları Risale-i Nur gibi eserlerle kalemini bileyip hain başları uçururken…

Kimi köşe yazarları da kalem kılınçlarıyla kendi öz evlatlarını kesiyorlardı.

Kimi köşe yazarları yükselen yeni Türkiye’ye karşı (y)azarken…

Kimi vatan sevdalısı köşe yazarları da Yeni Türkiye’ye kasideleri, şiirleri ve destanları yazıyordu.

Kimi köşe yazarları üç kuruşluk menfaat için köşeden köşeye koşarken…

Kimi köşe yazarları da şahsi menfaatlere tenezzül etmeyerek bir köşe taşı gibi koca bir milletin yükünü sırtında taşıyordu.

Ve nihayet köşe yazarları.. dünyanın hangi köşesinde olursa olsun ölüm meleği onları köşelerinden çıkararak;

Kimileri kalemine mükafat olarak Cennet köşelerindeki ebedi köşklerinde kalacak..

Kimileri de kalemine mücazat olarak Cehennem köşelerine atılacak..

Ve artık herkes hakiki ve ebedi köşesini bulacak.

---

(*Şahsım adına çok kıymettar ve değerli bir ağabeyimin ricasına binaen kendi şahsıma ait olmayan bu yazısını köşemde yayınlıyorum. Kendisine ve kalemine teşekkür ve şükranlarımızı sunuyorum. )

Abdullah Korkmaz