-Gecikmiş bir özür-

Şâirin rûh hâletinden oldu âlem lâlezâr;
Ol gazelden bir letâfet zevk edip kıldım nazâr.

Etmiş ihyâ teşhis-intak san’atından mandalı;
İhtiyârsız söyler insan: “Bârekallâh, sad-hezâr!”

Şevkle cür’et eyledim manzûmenin teştîrine;
Bilmedim AKGÜL olur bundan alıp bir reng-i nâr.

Katledip ma’nâyı sehven, bir cinâyet işledim;
“Rûh-i mandal”dan talep etsem gerek ben i’tizâr.

Tahta mandal oldu ma’zûl, gitdi ikbâl son SEFER;
Böyledir dünyâ: makamlar kalmayıp eyler güzâr.

Üstelik ben, rûhu tenden kılmışım hepden cüdâ;
Ortadan yarmakla mandal, oldu sâmit bir mezâr.

Kılma-gil, EKREM’leyin, her şi’re destûrsuz duhûl;
Sürç-i dil etdin mi, yandın! Âkıbetdir âh ü zâr.