Sivri Hocam, Otman’ı teşvîke hâcet mi var?
İlhâmı Hak’dan alıp yazmıyor mu kaç yıllar?

Ali Hocam başkadır, o kimsede hakkoymaz!
Bir küçük kitap değil Beşleme yazsa doymaz.

Fakîri Eyüp ile takıştırmayın, dursun!
Nefsimdir hedefteki, isteyen ona vursun…

Eski âdetimdir bu, ya geç ya yok yazarlar.
Tenbel bir talebeyim, herkes beni azarlar.

Laf kalabalığında ben Eyüp’ü geçerim;
Sanmayın özlü sözdür, vecîzedir eserim.

Otman yine okuyor; hiç bilmem ben fesbuk’u.
Geleceği göremem, unuttum hem mesbûku…

Hâsılı bu fakîrde atışmaya mecâl yok;
Bacakları titriyor, güreşecek hiç hâl yok!
***
Akıncı hasletinle Sen de mi Sabri Ağ’bey;
Akına teşvikcisin? Olur mu hiç öyle şey!

Otman’ı yalnız görüp herkes ona saldırır;
Eyüp bu, sabrı ile her sıkleti kaldırır.

O bir tayfun, fırtına; ben geçici bir yelim.
Yukarda da belirttim: tutmuyor elim, belim…
***

Siirt’ten Ken’an Ağ’bey, Sizden aldık edebi;
Sizler olmuş idiniz hidâyetin sebebi.

Önceki manzûmede adınızı anmıştım;
Vezin kàfiye derken, biraz da utanmıştım.

Saygı ibâreleri yazmak zordu nazımda;
İsimleri anarken geçen günki yazımda.

Adı anılan zevât umarım affederler;
“Şâirin kusûrudur, o kadar olur.” derler.
***

Hüsn-i zannın, inşallâh, kalmaz faydasız, akîm;
Tavsîf etmişsin beni, Sencileyin müstakîm.

Bilir Otman kardeşim, herkesi kendi gibi;
O bir derin kuyudur, görünmez aslâ dibi…
***

Hoş geldin diyor baktım ki, Abdurrahman İraz;
Celâli kemâldedir, düşünmek lâzım biraz!

O da Eyüp kardeşe yapıştırmış tokadı;
Sabrını sınamayın aynıdır diye adı.

Adaşı nebî idi; bunun soyadı Otman.
Yumuşak görünse de yumruğu var bir batman!

Zâten hemen söylemiş; okuduk: “Yürü İraz!”.
Parlamak için bekler mübârekler bütün yaz.

Atışacak yiğitler meğer Site’de imiş;
Meydana itmek beni artık lüzumsuz bir iş…
***

Ahî, dalaşma bence Abdurrahman İraz’a;
Sonunda dönmek vardır yutulmuş bir kiraza.

Gerçi kiraz sapı da hayli işe yarıyor…
Velî ler sâyesinde insan Hakk’a varıyor.
***

Mahmutoğlu mâzîyi hasretle ananlardan;
Bârika-i hakîkat aşkıyla yananlardan.

Otağ kur bize, lâkin, sanma Kırkpınar olur;
Bâzen bârikalardan çıngar çıkar, nâr olur.
***

İstiğfâra katılır, tevbe ederiz bizler;
İraz serzâkir olur, “netûbû” deriz bizler…