1996 yılında Küdüs’e bir gurup turizmci meslektaşımızla birlikte ziyarete gitmiştik. Son derece keyifli bir yolculuktu. Bilahere bir kaç kez mesleğim gereği  gidip o güzelim yerleri gezmek nasip oldu. İlk ziyaretimizde cuma namazı için Mescid-i Aksa’ya gitmiştik. Namazdan önce mescidin bahçesinde Filistinli rehberimiz İsa bey kardeşimiz sayesinde mescidin imamıyla görüşme imkanı bulmuştuk.

İmam, grubumuzdan Osman Güvenir beyi muhabbetle kucaklamış ve “... EYNE ENTUM EYYUHEL ETRAK... ZEHEBTUM VEMA RECEETUM..” demişti. Yani...

...

Belki de yılların hasretiydi, derdiydi, gam ve kederiydi, hüznüydü, hulasa değerlerimizi , sevdamızı, hasretimizi bir cümle içinde paket yapmış bizlere takdim etmişti…
Sözün bittiği yerdi...
İmam efendi bir kaç yıllık sürgünden yeni gelmişti. O gün muhteşem bir hutbe irad etmişti.

Kudüs, Mescid-i Aksa , Kubbetu Sahra, Beytulahm, Halil şehri, Eriha, Taberiya, Hayfa, Ramallah ve nihayet Gazzzzzzze, elpezze…

Yazının devamı için TIKLAYINIZ