Hava bulutlu gece karanlık.
Kalpler koyu, yürekte katılık.
Kimimiz saf, kimimiz uyanık.
Ama kalmamış mecal, meğer her şey bir anlık.

Vicdanlar koyu, kafalar sersem.
Akıl tatil eylemiş, kalmamış erdem.
Uyanın! Yeter! desem de her dem.
Yaşıyoruz ama her tarafta bir matem.

Bahara talib olup gülistanı dikmiştik.
Kışın taa ortasında gül kokusu almıştık.
Kara kış demeden baharı getirmiştik.
Ama şimdi ne kışı yaşadık ne baharı getirdik.

Gündüzler koyu, dağlar dumanlı.
Yürekler kirlendi, koyu ve paslı.
Kimimiz gepgenç, kimimiz yaşlı.
Soruyorum, hangimiz vicdanlı ve ahlâklı?

Ay gizlendi, Güneş saklandı.
Dünya dönmüyor artık, yerinde saydı.
En civanmertlerimiz bile caydı ve aydı.
Hamiyet, imandan maddeye kaydı.

Ey dostlar, sanmayın umutsuzum ben.
Me’yusiyet ki çok büyük, kapkara bir ben.
Avazım çıktığı kadar söylerim her dem.
Zîra hatipler susarsa  kalmaz ki erdem.