Risale Haber-Haber Merkezi

Hürriyet Gazetesi yazarı Cüneyt Ülsever bugünkü köşesini siyasi tartışmalar yerine baharın gelişi ile ruhunda meydan gelen değişime ayırdı.

Bu sene kışın çok kasvetli geçtiğini ifade eden Ülsever, "Bu sene bahar daha gelmeden, öncü habercilerini yolladığı andan itibaren “ayran budalası gülümseme” suratıma yerleşti. Bu sene baharı erken karşılamaya karar verdim. Karar böyle olunca galiba adrenalin vücudumda erken harekete geçti. İçimi “Bugün pazar, bugün ne davam, ne karım, sadece ben varım” dizeleri teslim aldı. Yollarda aval aval sürtmek, bir ağacın üzerinde boy göstermeye başlayan beyaz çiçeklere göz kırpmak, bahçeden cıvıl cıvıl sesleri ile selam yollayan kuşlara “Aleykümselam!” demek, henüz ıhlamurlar boy göstermese de köyümün ıhlamur yolunda mayıs sonunda ıhlamurları koklaya koklaya yürüyeceğimi hayal etmek bana yeniden doğduğumu, fiziki yaşımın değil, ruhi yaşımın önemli olduğunu hatırlattı" dedi.

Baharın kendisine hayatın sadece "an"lardan oluştuğunu hatırlattığını belirten Ülsever, yazısını şöyle sürdürdü:

"O an fark ettim ki ben baharı içimde hissedince zamandan kopuyorum.
Bahar bana hayatın sadece “an”lardan oluştuğunu, 5 sene ile 5.000 sene arasında % 1’den fazla bir “zaman dilimi” olmadığını hatırlatıyor.
Su zerrecikleri bir araya gelince nasıl “su” oluyorsa, “an” da üst üste akınca biz bunu “zaman” zannediyoruz. Gerçekte zaman, 5 dakika olsun, 500.000 sene olsun hep ama hep “an”ın bir arada, araya kesinti girmeden sıralanmasından ibaret.
Hatta, mevsimler insana fark ettiriyor ki, “tekrar” hayatın esas dinamiği!
Tabiat sürekli kendisini yineliyor.
Değişen hiçbir şey yok, sadece görevi biten yok oluyor. Ama dökülen yaprağın yerine bir sene sonra açan genç yaprak da aynı çizgilerle, hatta aynı sayıda çizgilerle şekilleniyor. Nerede ise bir yıl önce açanın aynı!

Hayat renklendikçe ve ısındıkça içim de renkleniyor ve ısınıyor. Her sene yaşadığım bu duygu bana her seferinde yeni bir duygu gibi geliyor, halbuki bir sene evvel de böyle hissetmiştim. Sadece bu seneki duygularımın “içinde” yaşıyorum. Eski duygular, aynı olsalar da “anılarda” kaldılar.
“An” ile “anılar” çok farklı şeyler.
Beni “an” coşturuyor.
Bu bahar sadece “an”ı yaşayacağım!
Onun için erken kutlamaya başladım.