Bismillahirrahmanirrahim

Cenab-ı Hak (c.c), Müminun Sûresi 23-30. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor:

23-And olsun ki, Nûh’u kavmine (peygamber olarak) gönderdik de (onlara) dedi ki: “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin; sizin için O’ndan başka hiçbir ilâh yoktur. (O’nun azâbından) hiç sakınmaz mısınız?”

24-Bunun üzerine kavminden inkâr eden ileri gelenler şöyle dedi: “Bu, sâdece sizin gibi bir insandır; size üstünlük sağlamak istiyor. Eğer Allah (peygamber göndermek) isteseydi, elbette melekleri indirirdi. (Biz) bunu evvelki atalarımızdan işitmedik.”

25-“Bu, sâdece kendisinde delilik bulunan bir adamdır; hele bir zamâna kadar onu bekleyin bakalım!”

26-(Nûh:) “Rabbim! Beni yalanlamalarına karşı, bana yardım et!” dedi.

27-Bunun üzerine (biz de) ona şöyle vahyettik: “Nezâretimiz altında ve vahyimiz ile gemiyi yap; nihâyet emrimiz gelip de fırın kaynadığı (sular taşmaya başladığı) zaman, her bir (hayvan cins)inden (erkek ve dişi olmak üzere) ikişer eş ile (îmân etmediklerinden, boğulacaklarına dâir) ve içlerinden, aleyhinde söz geçmiş (hüküm verilmiş) olan (bir oğlun ile diğer zevcen) dışındaki âileni (mü’minleri), ona (gemiye) al! O zulmedenler hakkında ise bana hitabda bulunma (yalvarma)! Çünki onlar suda boğulacak olanlardır.”

28-O hâlde sen, yanında bulunanlarla berâber gemiye yerleştiğin zaman artık de ki: “Bizi o zâlimler topluluğundan kurtaran Allah’a hamd olsun!”

29-Ve (yine) de ki: “Rabbim! Beni mübârek bir menzile indir; çünki sen, indirenlerin en hayırlısısın!”

30-Şübhesiz ki bunda, gerçekten ibretler vardır ve doğrusu (biz, onları) elbette imtihân edicileriz.