Bismillahirrahmanirrahim

Cenab-ı Hak (c.c), İsrâ Sûresi 71-76. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor:

71-O gün her sınıftan insanları imamlarıyla birlikte çağırırız. Artık, kimin kitâbı sağından verilirse, işte onlar kitablarını (sevinerek) okurlar ve kıl kadar haksızlığa uğratılmazlar.

72-Ve kim burada (bu dünyada, kalbi) kör olursa, o takdirde o, âhirette de kördür ve yolca en sapık olandır.

73-(Habîbim, yâ Muhammed!) Neredeyse (o müşrikler) seni dahi, sana vahyettiğimizden başkasını bize karşı iftirâ edesin diye, gerçekten fitneye düşüreceklerdi ve (sen onlara uysaydın) o takdirde seni dost edineceklerdi.

74-Hâlbuki (biz) sana sebat vermemiş olsaydık, gerçekten nerede ise onlara az bir şey meyledecektin. (*)

75-O takdirde sana hayâtın kat kat (azâb)ını, ölümün de kat kat (azâb)ını tattırırdık; sonra bize karşı kendine bir yardımcı da bulamazdın.

76-Yine nerede ise seni bu yerden (Mekke’den) çıkarmak için gerçekten rahatsız edeceklerdi; hâlbuki o takdirde (kendileri de) senin ardından (orada) ancak pek az kalacaklardır. (**)

(*) Kureyş ileri gelenleri, Resûl-i Ekrem (asm)’ın yanına geldikleri zamanlarda, zayıf ve fakir Müslümanları meclislerinde görmek istemediklerini, beyân ettiler. Peygamberimiz (asm) ise, bu vesîle ile belki îmâna gelirler ümîdiyle, onların tekliflerine hafif bir meyil göstermişti. Bunun üzerine bu âyet nâzil olmuştur. (Kurtubî, c. 5/10, 299)

(**) Allah, müşriklerin Resûl-i Ekrem (asm)’ı Mekkeden çıkarmalarına mâni‘ oldu. Nihâyet hicreti kendisi emretti. O müşrikler bundan sonra Mekke’de uzun süre kalamadılar. Nitekim çoğu önce Bedir’de helâk oldular. Daha sonra da Mekke’nin fethi müyesser oldu. (Râzî, c. 11/21, 24)