Nice “on beş gün” geçti okumamıştım okunması gereken Risaleyi; okuma ihtiyacı ile yeniden okudum. Anlaşılması kolay, yaşanması zor 20 ve 21. Lem’a. Tekrar okunması hatırlatma, telkin, her okuyuşta farklı pencereler açılmasından olsa gerek.

Ortalama insanın anlayacağı bahsi az, hatta azın azı yaşayabilir; böyle korku yönü yanında herkesin kendince yaşama gayretine girmesi, kısa adımlarda da olsa bu yolda yürümesi, bu da ümit yönü.

İki kanat olmadan hakikate ve ihlâsa uçmak mümkün mü?

Gayet yüksek kuleden düşmekten, ortada tutunacak yer bulamamaktan bahsediyor Said Nursi İhlas Risalesinin sonlarında. Keza ihlâsı kıran esbaptan yılandan, akrepten kaçar gibi kaçın diyor! Gel de korkma!

Şirket-i maneviyeye ihlas ve amel hissesi kadar dahil olanlar vefat etse bile amel defteri sevap ciheti ile işliyor, günah ciheti ile kapanıyor.

Gel de sevinme!

Dengesi Yusuf (a.s.) tavrında; bir peygamber olduğu halde nefsi emmareden Allah'a sığınıyor. Demek ki Allah'ın rahmet ve inayeti yetişmeden nefis ile mücadelede başarılı olmak mümkün değil. Yusuf suresi okunduğunda bu gerçeklik daha net görülür ki sık okunması tavsiye surelerden biridir.

İhlası kazanmak ve muhafaza etmek için düsturları özet olarak hatırlayalım;

-Amelinizde rızayı ilahi olsun

-Kardeşlerinizi tenkit etmeyin

-Kuvveti Hakta ve ihlasta bilin

-Kardeşlerinizle iftihar edin.

Fenafil ihvan mesleği bu düsturlara uyulduğunda gerçekleşir; tenkit varsa kırılma başlamıştır; ardından gıybet gelir sonrası sökün eder gider; etrafta yılan ve akrepler geziyordur. Yapılacak şey uzaklaşmaktan başka nedir?

10 sahih insanın ihlasla oluşturduğu grup 10 akılla düşünmek, 20 gözle görmek, 20 kulakla dinlemek gibi güç ve kuvvet veriyor.

Böyle bir grubun içinde isek “tefani” mesleğini içselleştirmiş ve hayat içinde hal ile gösteriyoruzdur.

Ve yine “İhlas Risalesi” okunan değil yaşanan risaleye dönüşmüştür; bundan sonraki okumalar muhafaza içindir vesselam.