Onlar yürüdüler
Asırlara yürüdüler
Hükmettiler gönüllere
Kâinata yürüdüler.
Ölüm yıldırmadı onları
Zülüm yıldırmadı
Asude ufuklar saçtılar
Gölgeleri kaldı sadece
Ve de çınlayan sesleri.
Ağladılar ve ağlattılar…

Onlar yürüdüler
Yudum yudum içtiler kaynağından.
An be an yaşadılar
Ölüm bir şerbetti
Ölümü hicvettiler
Gölgelerini hep ufuklarda görürdüm.
Gölgelerinin düştüğü yere yüzümü sürerdim
Gölgeleri bile ışık oldu
Yükseldiler, yükselttiler
"Onlar birer yıldız" demişti ya "O"
Gök kubbeye perçinlendiler

Hep bir yeri gösterdiler
Hep biri söylediler
İşaretleri birdi.
Sevdikleri birdi.
Yaşadıkları birdi.
Birle bir oldular
Kırdılar zincirleri.
Birken “biri” gösteren
Binler oldular

Ölüm bir şerbetti
Ölümü hicvettiler
Siper ettiler göğüslerini
Kızgın kumlarda
Karınlarına konulan taşı erittiler
Onlara işkence edenler
İşkence çektiler
Onlar sadece güldüler
Onlar acıya işkenceye değil
Sadece ”O”na ağladılar
Çünkü;
Onları onlar yapan "O"ydu
Sadece “O”nun için ağladılar.
Küfreden dağlar üstlerine çullanırken
Zerre kadar korkmadılar.