Hazana mahkûm yazım, haber geldi düşen son yapraktan
Kedere boğulmuşum, ümit yok ne adalet ne haktan
Geç olmadan aşka yelken açmalı yalnızlık rıhtımından
Gemim kalkıyor, anladı kalmak zormuş demir almaktan

Nereye gitti insanlar, nerede duygunun en safı
Bir yüreğe girsem bulur muyum zerre kadar insafı
Her sineye sirke dökmez bu serseri şairin lafı
Pervane misali dönmelerim kayboluşun tavafı

Vuslata uzak yarınım, hayat oyunum son sahnede
Bir filiz olamadım dünya denen çiçeksiz bahçede
Çivisi çıkmış bu düzene havlu attım her cephede
Ve kırdım kalemimi… Bir romanı yazdım tek hecede.