Kuran’ı üzerinde düşünerek değil, ona tam teslim olduktan sonra anlıyor insan. Teslim olma ön şartı olmadan yapılan bütün bağımsız ve objektif Kuran okumaları (mesela oryantalistlerin Kur'an okumaları) çoğu zaman Kuran’dan uzaklaştırır insanı. Çünkü bağımsız ve objektif okumalara eşlik eden adına ‘sorgulama’ denen şeytani illet buna izin vermez. Kuran bir ayetinde (mealen) “onun ayetleri bazılarının imanını artırırken bazılarının küfrünü artırır” diyerek bu duruma işaret eder. Birinciler teslim olarak okuyanlardır, ikinciler sorgulayarak okuyanlardır. Kuran’dan istifade etmenin evvel ahir şartı ona bütün benliğiyle teslim olmaktır.

Mesela Hud Suresi’nde sırasıyla belli fragmanlar şeklinde peygamberlerin kıssaları anlatılır. Hz. Nuh, Hz. Lut, Hz. Şuayb, Hz. Salih, Hz. Musa. Hepsinin kıssasında genel itibariyle değişmeyen özellik peygamberlerin mesajını inkar etmelerinden dolayı inkarcıların feci şekilde toptan helak olmaları. Helak kanunu İsrailoğulları’na ve Mekke müşriklerine gelince birdenbire değişiyor. İsrailoğulları peygamberlerini öldürmek dahil her türlü cürmü ve cinayeti işledikleri halde diğerleri gibi toptan ve trajik bir helake maruz kalmıyorlar. Mekke müşrikleri hakeza öyle. Bazı alimlerin bu müşkil ile alakalı yaptıkları izahlar düşünen beyinleri tatmin etmekten hayli uzak.

Helak kanunu sadece bir örnek. Burada Kuran’ın hem lafzıyla hem ruhuyla en uyumlu yaklaşım Eşari’nin görüşü. “Mülk sahibi mülkünde dilediği gibi tasarruf eder.” Bugün Hud Suresi’nin mealini baştan sona teslim olarak okudum içim haşyetle doldu ve inanılmaz feyizler aldım. Ne zaman ki aklımı devreye sokup bahsi geçen 'sorun' üzerine düşünmeye başladım feyizler giderek azalmaya başladı. Kuran objektif, bağımsız ve felsefi yaklaşımlarla anlaşılabilecek bir kitap değil. Sırlarını, nurlarını, feyizlerini ancak inandıktan ve tam teslim olduktan sonra açıyor size.