Bismillahirrahmanirrahim
Aziz, sıddık, sebatkâr kardeşlerim ve hakikî vârislerim,

Bugünlerde, Risale-i Nur’a suikast edenlerin ve sizlere sıkıntı verenlerin haklarında, bana verdiği bir hiddet neticesinde bedduaya teşebbüs ettim. Birden Isparta’ya kıyamadım. Kaç defadır niyet ettim, Isparta’daki iyilerin yüzünden suikastçılar kurtuldular. Kıyamadım, beddua yerine “Yâ Rab, madem Isparta, Risale-i Nur’un bir Medresetü’z-Zehrâsıdır, sen oradaki fena memurları dahi ıslah eyle ve hüsn-ü âkıbet ver” diye dua eyledim ve ediyorum.

Saniyen: Bugünlerde Salâhaddin’in İstanbul’dan getirdiği Habbe, Katre, Şemme, Hubab gibi Arabî risalelere baktım, gördüm ki: Yeni Said’in doğrudan doğruya harekât-ı kalbiyesinde müşahede ettiği hakikatler, Risale-i Nur’un çekirdekleri hükmündedir. Zaten bunlar hem Şule ve Zühre, Risale-i Nur’un Arabî parçalarıdır. Onlar, doğrudan doğruya benim nefsimin dersi olduğu için Arabî ve kısa ibarelerle ifade edilmiş; başka adamlar nazara alınmamış.

O zaman, başta Şeyhülislâm ve Darü’l-Hikmet âzâları ve İstanbul’un büyük âlimleri, tahsin ve takdirle karşıladılar. Bunlar Yeni Said’in eserleri olduğundan, Risale-i Nur’un eczalarıdırlar. Eski Said’in ise, Arabî risalelerinden yalnız İşârâtü’l-İcâz, Risale-i Nur’da en mühim bir mevki almış.

Hem her iki Said’in iştirakiyle, birtek Ramazan’da iki hilâl ortasında telif edilen ve kendi kendine ihtiyarım haricinde bir derece manzum şeklini alan ve İşârâtü’l-İcâz kıt’asında ve elli, altmış sahife bulunan Türkçe olarak Lemeât namındaki risale dahi Risale-i Nur’a girebilir. Maatteessüf bir nüsha elde edemedim. Herkesin hoşuna gittiği için, matbu nüshaları kalmamış.

Hem Eski Said’in ilm-i mantık noktasında bir şaheser hükmünde bulunan gayr-ı matbu Ta’likat’tan süzülen i’câzlı bir îcâz-ı harikada müdakkik ulemaları hayret ve tahsinle dikkate sevk eden matbu Kızıl İcaz namındaki risale-i mantıkiye Risale-i Nur’la bağlanmasına ve şakirtlerinin, âlimler kısmının nazarına göstermek lâyık gördüm; fakat çok derindir. Bugünlerde, Feyzi’ye bir parça ders verdim. Belki bir zaman Feyzi kendisi, başkasının da anlaması için dersini Türkçe kaleme alacak. (Kastamonu L. Sh. 94)

Bediüzzaman Said Nursi
 

Lügatler :
Arabî : Arapça
Âzâ : Üyeler
Aziz : Çok Değerli, İzzetli, Saygın
Ecza : Kısımlar, Bölümler
Fena : Kötü
Habbe : Dane, Tohum; Mesnevî-İ Nuriye’de Yer Alan Bir Bölüm
Hakikat : Gerçek, Doğru
Hakikî : Asıl, Gerçek
Harekât-I Kalbiye : Kalbî Hareketler
Hiddet : Öfke, Kızgınlık
Hubab : Taneler, Tohumlar; Mesnevî-İ Nuriye’de Yer Alan Bir Bölüm
Hüsn-Ü Âkıbet : Güzel Bir Sonuç
Islah : Düzeltme, İyileştirme
İbare : Metin, Cümle
İhtiyar : Dileme, İstek, İrade
İki Hilâl Ortası : Ramazan Ayı; Ramazan İle Şevval Aylarının Hilâllerinin Ortası
İki Said : Eski Said Ve Yeni Said
İştirak : Katılma
Katre : Damla; Mesnevî-İ Nuriye’de Yer Alan Bir Bölüm
Kıt’a : Bölüm, Parça
Lemeât : Parıltılar Anlamına Gelen Ve Sözler’de Yer Alan Bir Bölüm
Maatteessüf : Üzülerek, Ne Yazık Ki
Manzum : Vezinli, Şiir Şeklinde
Medresetü'z-Zehra : Bediüzzaman’ın, 1914’te Van Edremit’te Temelini Attığı, Din İlimleri İle Fen İlimlerinin Birlikte Okutulmasını İstediği Üniversite; Risale-İ Nur Hizmeti
Mevki : Yer, Makam
Müşahede : Gözleme
Nam : Ad
Nazara Almak : Dikkate Almak
Nefs : İnsanın Kendisi
Nüsha : Kopya
Risale : Küçük Çaplı Kitap; Risale-İ Nur’un Her Bir Bölümü
Saniyen : İkinci Olarak
Sebatkâr : Sabit Duran, Kararlılık Gösteren
Sıddık : Çok Doğru Ve Sadık
Şemme : En Küçük Miktar; Bir Defacık Koklama; Mesnevî-İ Nuriye’de Yer Alan Bir Bölüm
Şeyhülislâm : Osmanlı Devleti Zamanında Dinî Meselelerle Şerîat Mahkemelerine Bakan En Yüksek Dereceli Din Adamı
Şule : Parıltı; Mesnevî-İ Nuriye’de Yer Alan Bir Bölüm
Tahsin : Övgü, Güzel Bulma
Telif Edilen : Yazılan, Kaleme Alınan
Vâris : Mirasçı
Yâ Rab : Ey Herbir Varlığa Yaratılış Gayelerine Ulaşmaları İçin Muhtaç Olduğu Şeyleri Veren, Onları Terbiye Eden Ve İdaresi Ve Egemenliği Altında Bulunduran Allah
Zühre : Çoban Yıldızı; Mesnevî-İ Nuriye’de Yer Alan Bir Bölüm