Risale Haber-Haber Merkezi

Bediüzzaman Said Nursi ile görüşen son şahitlerden emekli hava astsubay Mehmet Batmazoğlu ağabey dün vefat etti. Ağabeyler Anlatıyor kitaplarının yazarı Ömer Özcan, Batmazoğlu ağabeyle konuşmuş ve Bediüzzaman’la görüşmesini sormuştu.

Mehmet Batmazoğlu anlatıyor

Memleketim Denizli Acıpayam ilçesi. 1935 doğumluyum. 1954 târihinde memuriyetim dolayısıyle Balıkesir’e tâyin oldum. Orada hemşehrim ve meslekdaşım Muzaffer Erdem ağabeyle tanıştım. Risale-i Nurları 1956 senesinde tanımama vesile oldu. Allah (C.C.) razı olsun.

Ben de abdest alayım beraber okuyalım

1956 yılı Eylül ayı ortalarında yıllık iznimi geçirmek üzere İzmir’den trenle Denizli’ye giderken kompartımanda Risale-i Nur okuyordum. Karşımda oturan yaşlı amca “evlât ne okuyorsun?” diye sordu. Ben de “îman hakikatı okuyorum” dedim. “Ben de abdest alayım beraber okuyalım” dedi. Sonra o amca ile tanıştık, isminin “Konyalı Halıcı Sabri” olduğunu söyledi, ben de kendimi tanıttım. 

Evlât! Ben Isparta’ya Üstad’a ziyarete gidiyorum

“Evlât! Ben Isparta’ya Üstad’a ziyarete gidiyorum” deyince, “amca beni de götür, ben de Üstadımızı göreyim, ziyaret edeyim” dedim. “Olur evlât” dedi ve Isparta’da kalacağı otelin ismini aldım. “Ben eşyalarımı Denizli’ye bırakayım senin arkandan gelirim” dedim. Goncalı tren istasyonunda aktarma oldum, Sabri Amca Isparta’ya, ben Denizli’ye gitmek üzere ayrıldık. Eşyalarımı Denizli’de akrabalarıma bıraktım. Aynı gün Isparta’ya gittim ve Sabri amcanın kaldığı oteli buldum. 

Sabri amcanın yatsı namazı için câmiye gittiğini söylediler. Onun kaldığı odaya yakın bir oda tuttum. Yatsı namazını kılarken Sabri amca geldi: “Hoş geldin evlâd! Ben bugün Üstad’ı ziyaret ettim. Kendisini tedavi eden doktor gelmiş, Üstad onu kabul etmemiş. Ben senin geleceğini ve ziyaret etmek istediğini Üstad’a söyledim, Üstad seni kabul edecek, yarın sabah Ceylan ağabey gelip seni götürecek” dedi. Çok sevinmiştim. 

Beni 25–30 metre geriden takip et

Ertesi sabah saat 9 sıralarında rahmetli Ceylan ağabey kaldığım otele geldi, bana, “kardeşim, ben önden gideceğim, sen beni 25–30 metre geriden takip et” dedi. O önde ben arkada onu takip ederek Üstadımızın şimdi müze olan kaldığı eve geldik. İki katlı ahşap evin dış kapısından bahçeye girdim, merdivenlerden ikinci kata çıktım. Ceylan ağabey bana rehberlik yapıyordu, Üstad’ın odasına selâm vererek girdim.

Kardeşim! Küfrün bel kemiği kırılmıştır

Üstad Hazretleri tek kişilik demir karyolada sırtı yastıklara dayanmış şekilde başı nur gibi bembeyaz sarıkla sarılı, sırtında pamuklu hırkası ile oturuyordu. Selâmımı aldı, elini öptüm, elleri bembeyaz kalem gibi, kendisine yakın bir şekilde diz çöküp oturdum. Benim yüzüm Üstadın yüzüne karşı idi, yüzyüze idik. Karşımda Zübeyir ağabey oturdu, Üstad’ın bana söylediklerini anlamam için bana yardımcı oluyordu. 

Üstad Hazretleri adımı, annemi, babamı, mesleğimi sordu. Ben de cevap verdim, sonra şunları söyledi, “Kardeşim ben seni biraderzâdem Abdurrahman gibi talebeliğe kabul ediyorum.” Ve şöyle devam etti “Kardeşim! Küfrün bel kemiği kırılmıştır.” Üstad Hazretleri hasta ve yorgun için, uzun müddet yanında oturmak doğru olmadığından, Zübeyir ağabey “tamam kardeşim bu kadar yeter” dedi. Ayağa kalktım tekrar elini öptüm, geri geri giderek odasından çıktım.

Sevgili Peygamberimizin (asm) sancağı altında

Diğer odada bulunan Tâhirî ağabey ve diğerleri ile de vedalaşıp evden ayrıldım. Yolda giderken ben de şöyle bir hâl vâki oldu: Kendimi kuş gibi hafifleşmiş hissettim. Sanki bir kuş gibi havada uçuyor gibiydim. Daha sonra Hüsrev Altınbaşak, Rüşdü Çakın ağabeyleri de ziyaret edip memleketime gitmek üzere Isparta’dan ayrıldım.

Allah’a (C.C.) sonsuz hamd-ü senalar olsun ki hiç değilse bir defa olsa sevgili Üstadımızı dünya gözü ile görmek ve ziyaret etmek, elini öpmek nasip oldu. Cenab-ı Hak ahirette Sevgili Peygamberimizin (asm) sancağı altında Üstadımızla ve cümle ağabeylerle buluşmak, görüşmek nasip ve müyesser eylesin. Âmin.. Âmin.. Âmin..